Bana giden trenden el salladığın gündü
Seni en son gördüğüm
Ve renklerin en güzeliydi
Gözlerindeki buğu
Bu kez vapur ışıkları yoktu
Bu kez yağmur ve deniz
Yoktu çimenlerdeki uyku
Ve hayal dünyası
Gece mümkün olan herşey
Yoktu şarkılar ne garip
Bir sen vardın hatırladığım
Bir de camlardan gözlediğim yüzün
Ne utanan bakışlar ne de inkar edebilen
Alayı yalnızlıktı bana kalan
Gerisi sıkmaktı kafama en temizinden
Gerisi toz duman bir rüyaydı gördüğüm...
KİTAP İZLERİ
Kayıp Tanrılar Ülkesi
Ahmet Ümit
Zeus Berlin Sokaklarında: Ahmet Ümit'ten Mitoloji, Cinayet ve Hafıza Üzerine Bir Roman Ya eski tanrılar ölmemiş, sadece unutulmuşsa? Ve içlerinden biri, bu umursamazlığa öfkelenip modern
İncelemeyi Oku
