Yaşamam İçin Bir Neden Söyle

Yaşamam için bir neden söyle dedi . Uykudan telefonu ile uyanmıştım . Efendim dedim , ne dediniz . Yaşamam için bir neden söyle dedi tekrar , bıkkın bir sesle . Bu bir şaka mı dedim , sabah sabah , saat daha ... Saatime baktım , saat daha beş . Bırak saati şimdi dedi , bana yaşamam için bir neden söyle . Ne söyleyebilirdim ki . Sizi tanımıyorum dedim , yaşamanız için size gerekli olan nedeni nasıl bilebilirim. Uzun bir sessizlik oldu . Sonra fısıltıyla haklısın dedi ve telefonu kapattı . Ahizeden gelen düdük sesi yüreğimin çarpıntısını bastırmaya başlayıncaya kadar telefonu kapatmayı akıl edemedim . Ayakta şaşkın öylece duruyordum . Neden sonra telefonu kapatıp sıcak yatağıma döndüm . Böyle deliler de hep beni bulur diye düşünüyordum . Tekrar uyumaya çalıştım , ama uykum kaçmıştı . Kulaklarımda sesi yankılanıp duruyordu . Kimdi acaba , ne derdi vardı . Yoksa intihar etmeyi mi düşünüyordu . Birden yataktan fırladım . Telefonun yanına gittim , ahizeyi kaldırdım . Ne yapıyordum , kimi arayacaktım . Arayanın kim olduğunu bilmiyordum ki . Telefonun başında kendi kendime konuşuyor ve söyleniyordum . Aptal kafa , sen ne biçim bir insansın . Ya intihar ettiyse . Belki de son umudu bu telefon ve benim ona söyleyebileceğim birkaç sözdü . Ne yaptım ben . Niye hemen sizi tanımıyorum diye tersledim onu . Tanımam önemli miydi , yalnızca bir sıcak ses , bir ilgi arıyordu belki . Onunla biraz konuşsam belki intihar düşüncesinden vazgeçerdi , onu kurtarabilirdim . Bir daha arar mıydı acaba . Bir sigara yaktım ve telefonun yanındaki koltuğa oturdum . Belki de yalnızca bir şakaydı diye kendimi avutmaya çalışıyordum . Hem intihar düşüncesini de nereden çıkarmıştım . Ama boşuna . Sesi hiç de şaka yapıyor gibi değildi. İntihar etmeyi düşündüğüne emindim . Ya bir daha ararsa , ona ne cevap verecektim . Yaşaması için bir neden ne olabilirdi ki . Bir neden aklıma gelmiyordu . Ben niçin yaşıyordum , bir nedenim var mıydı . Aklıma önce ailem geldi . Ailem ne yapardı , ben olmasam . Onlara bir yararım var mıydı . Düşünüyordum da , şimdiye kadar dertten başka bir şey vermemiştim onlara . Ya arkadaşlarım , sevdiklerim . Ben olmasam yaşamlarında bir şey değişir miydi . Bir gün ansızın ortadan kaybolsam ne düşünürlerdi . Nereden çıkmıştı şimdi bu telefon . Ne güzel yaşayıp gidiyordum . Yaşamam için bir neden var mı diye kendimi sorgulamıyordum . Peki bir neden olmalı mıydı . Yaşamayı ben istememiştim ki . O zaman niçin yaşamayı sürdürüyordum . Çıldırmak üzereydim , aradan neredeyse bir saat geçmişti ve ben telefonunu yanındaki koltukta titreyerek oturuyor ve sigara içiyordum . Yaşamak için bir neden bulamamıştım . Ne yaptığımı düşünmeden ahizeyi kaldırdım ve rasgele bir numara çevirdim . Telefonu açan uykulu sese “Yaşamam için bir neden söyle “ dedim .