Müzik otoriteleri, akademik çevre, Fazıl Say’ın sadece sanat anlamında değil, matematiksel anlamda bile bir dahi olduğunu(Cumhuriyet Gazetesi/Bilim ve Teknoloji Eki, 25.12.2012), teorik anlamda belki bir sürü bilmediğimiz terimlerle, beğenilerini ifade edebilirler. Ama bence, eğer bir seyirci, gözünü kapadığında, sanatçının icra ettiği musikinin içine balıklama dalabiliyorsa, o zaman ,o dahi bir sanatçıdır. Küçük kırmızı koltuklarda oturuyorken,
Yemyeşil kırların içinde özgürce çocuklar gibi oynarken, onları seyre dalmışken,
Özgürlüklerinin keyfini çıkarmalarını,
Birden çöken kara bulutlar kabusun habercisi,
Kaçışmalar, bir süre ne yapacağını bilemeden ,
Sonraları toparlanma, gelen tehlikeye karşı dik duruş.
Ta ki geçmiş zamanlara gidilen bir patika ,
Buğday tarlaları arasında gezinirken,
Top ve ayak sesleri ,
Bir kadının önce çocuğuna kol kanat germesine,
Onun ölümünü engellese bile, hayatının mahvolabileceğini anladığında ise,
Geri dönüp mermileri sırtına yükleyip, savaşa gitmesine,
tanık oldum. 26.12.2012 saat 20,30 da. Ama, bu bir film değildi. Bu bir klasik müzik konseri idi. Bu bir rehabilitasyondu. Bu bir yeniden doğuştu. Bu bir ispat, biraz mağrur biraz samimi. Bu bir geri çekilme idi ama daha hızlı ileri gitmek için.
