Gök, yer, bulut, çiçek, böcek, gök / Yinemi gök /

Elverişsiz hava koşullarında uçmak gibisin / Bazen sallantılı, bazen kontrol kayıplı

Kan revan olmuş gönlümü; / Dilinden çıkan kurşunimsi sözler delemez ki zaten delik

Bir sırrım var, / Sanki sırlanmış duvarlar içinde / Kırılmayan,

Artık öyle küçük çocuğun elindeki şekeri alıp ağlatma eylemine bile gerek yok, şöyle karşıdan baksanız ama içinizden alırım bak şekerini diye düşünerek, o bile yetiyor ağlatma eylemi için. Sonra ağlayan çocuğun ilk önce annesi anlıyor çocuğunun elinden şekerini almayı düşündüğünüzü, sonra anne babaya bir bakışla anlatıyor olanları, baba

Newton ile tanışmadan çok önceleriydi,
Ramazanın on beşiydi,
İyi hatırlıyorum köşedeki fırından pide almaya göndermişti annem, upuzun bir kuyrukta ayının karıncayı görmeyip üstüne basması gibiydi, iri cüsseli bir adamın ayağıma basmasıyla beynimde çarpan şimşekler sonucu bulmuştum yer çekimi kanunu.
Neymiş efendim Newton

Rujlu dudaklardan belli ruhsuzluğu / Bir maske geçirmiş yüzüne /

Kar yağmış şehrin sokakları ıssız. Her gün gazetesini alıp fırından yeni çıkmış, dumanı tüten ekmelerden alıp evlerine dönenler yok. Okula gitmek için servis bekleyen öğrenciler var sadece. Eskiden yürürdük okula, kar, yağmur, çamur demeden, sıkı sıkıya üstümüzü giyer, bir bere ve kaşkolla sarınıp sarmalanıp yolcu edilirdik, unutmuşum yollarda

Hasret oldum bu gece... beklemekteyim.. / Gözlerim boşluğa bakar olmuş sebebini bilmemekteyim..

Sende gel benimle, / Aynı uykuya dalalım, / Aynı rüyayı

Üç kadın toplanmışlar havadan sudan konuşmuyorlardı tabi. Onlar için hava gibi, su gibi gerekli olan, vazgeçemedikleri dedikodularını yapıyorlardı.
\- Ya duydunuz mu Ayşe’nin kocası Yeşimle aldatıyormuş,
\- Yok canım yapmaz Ahmet öyle bir şey, bir birlerini çok sever onlar. Ne zorluklarla evlendiler.

Bir öykümü yazsam acaba, yazılacak insanda kalmadı ki, hepsi bir düzlemde aynı hayatta aynı yaşamı yaşamakta. İlginç birşeyler lazım yazmak için, şimdi sabah kalkmış, sütünü içip okuluna gitmiş çocuğun başına gelebilecek en ilginç şey nedir diye düşünesimde yok hani. Yoksa bu iyi bir fikirmi? Hani birkaç şekere kandırıp

Bu gün bayram diyesim var / Kendi elimi öpüp /

Günlerden Salı, normal bir gün, her zamanki gibi sabah kalkıp kahvaltı yaptıktan sonra doğru okula. İlk dersleri hiç sevmezdim zaten ve her zaman uyumakla uyumamak arasında sıranın üstüne kollarımı koyup başımıda kollarımın üstüne tabiki, öğretmen sanki masal anlatırdı bende dinlerdim. Genelde benim bu ilgisiz tavrıma bozulurdu öğretmenler.

Bekle deseydim bekleyecekmiydin sanki?
Bekle demedinki bekleyeyim seni.
Beklemeyeceğini bile bile neden bekle diyeyim ki sana?
Nerden biliyorsun ki beklemeyeceğimi?
Ne zaman bekle dediğim de bekledinki?

Her üşüdüğümde seni özledim / Nedense hiç ısınamadım, yokluğunada alışamadım /

Sevgilim aşk nedir dedi bana / Sustum, / Sevgilimle evlendik,

Mars savunma sistemleri başkanı doktor Merilayn’a paralel evrenlerin varlığı hakkında bir araştırma yapmasını istemişti. Merilayn yaptığı araştırmalar sonucu farklı boyutlarda 21 evren olduğunu saplamıştı. Bu evrenler arasında geçiş yapmamın mümkün olduğunu her ne kadar savunmuş olsada Marsın girdiği ekonomik kriz sonrası araştırmaları için ayrılan ödenek kesilmişti.

Kim durdura bilmişki yağacak olan yağmuru / Ilık geçecek bir akşamın lodosunu

Bir tesadüf değildi aslında onunla tanışmak. İnternette dolaşırken bir sitede yazdıklarını okurken keşfetmiştim onu. Yazdıkları karma karışık, okuyanın zihninde bir sürü soru işareti bırakan, her ne kadar anlamlı olsada sanki yazının içinde şifrelenmiş bir şeyler var gibiydi. Yazdığı diğer yazılarıda inceledikçe farkına vardım ki bu bir dünyalı olamazdı