"Yazarın özgürlüğü, yazdıklarının okurun aklını karıştırma özgürlüğüdür. Yoksa niye yazsın ki?" – Terry Pratchett"
"Yazarın özgürlüğü, yazdıklarının okurun aklını karıştırma özgürlüğüdür. Yoksa niye yazsın ki?" – Terry Pratchett"
Sen’ aklı baştan eden vasıflara sahip olan vefasız dilber; “ Yaşadıklarını inkar ve anılara ihanetinden mütevellit suçlu bulundun.! Bu günden itibaren unutulup, kalan ömürde asla hatırlanmamaya mahkum oldun”...
Hayatın kendi halinde aktığını ve bizi pek de umursamadığını, kaderin mutlak var olduğunu; ancak kadere giden yolu seçmenin kendi tercihimiz olduğunu öğrendim… Geceleri bütün gerçekliği ile tanıdım; karanlık ve soğuk olduğunu, kahpe pusulara ve ihanetlere gebe olduğunu öğrendim…
\] / Buz gibi bir rüzgar geziniyor çıplak tenimde, önüne katıp savuruyor, ömrümden
Bir yılı daha geride bıraktın nihayet,
Solmuş bir yaprak daha düştü hayat ağacından…
Ama sen yine de üzülme zamanın böyle hızlı akışına,
Üzülme isteksizce yitirdiğin solgun yaprağa…
Bak yeni bir Filiz veriyor taze bahar dalın;
El eleydik birlikte olduğumuz her dakika da, her saniye de… Birbirimize dokunmak nefes almak gibi gerekliydi, zorunluydu adeta bizim için, hayat buluyorduk birbirimizin gözlerine derinlemesine bakmaktan, doyulmaz bir haz alıyorduk dudak dudağa konuşmaktan… Aşk-sevgi denilen şeyin ta kendisiydi yaşadığımız, hem de görenleri kıskandıran, nazarlara davetiye çıkaran türden bir
Mevsim hala kış Üşüyorsundur şimdi sen, / Bir elin cebinde yürümeyi hala öğrenemedin
Hayat, seni de peşinden sürükleyerek / Bildiği gibi ilerliyor kendi yolunda
Yine yalnızım işte / Ve zirvesindeyim yokluğunun… / Biraz da
Sen; / Yaşamın ta kendisiydin birtanem… / Sesin de bahar,
Sevgili Prensesim’ her ne kadar sana bir daha yazmayacağım demiş olsam da, yine yazma ihtiyacı duyuyorum
Biliyormusun sevgili? / Bir gün ayrı düşecek seninle yollarımız /
Bir nefes alımı kadar kısa olan / Avuntu buluşmaların sonrasında /
Bir denizci geçti yüreğimden / Biraz deliydi sanki / Biraz
Nesli hızla tükenmekte olan bir sevgi neferiyim ben... Eskilerden geldim, Yeniyi gördüm ve yine eskiye döndüm... Şimdi Yıl 2007 Anlık hazların adına Aşk, Günlük aşk'ların adına ise sevgi denilen kıyamet alameti bir zaman da yüreğime çamur sıçratmadan yaşamaya çalışıyorum hala. Gerçek sevgi ve aşk için, Tüm manevi değerlerin devamlılığı için: İnatla, Onurla, Gururla, Erdemle, Vefayla daha nice yıllara diyorum...
Geçmişini unutmamalı insan, ama geçmişte de takılıp kalmamalı...
İSTANBUL
Seçilmiş ya da adı olan bir tarzım yok, Yüreğimin sesi ile beyaz sayfalar arasında bir köprüyüm sadece...
Ü.Yaşar OĞUZCAN, Ahmet Telli, Ahmet ARİF
?
Engin Geçtan
