Sen’ aklı baştan eden vasıflara sahip olan vefasız dilber; “ Yaşadıklarını inkar ve anılara ihanetinden mütevellit suçlu bulundun.! Bu günden itibaren unutulup, kalan ömürde asla hatırlanmamaya mahkum oldun”...

Hayatın kendi halinde aktığını ve bizi pek de umursamadığını, kaderin mutlak var olduğunu; ancak kadere giden yolu seçmenin kendi tercihimiz olduğunu öğrendim… Geceleri bütün gerçekliği ile tanıdım; karanlık ve soğuk olduğunu, kahpe pusulara ve ihanetlere gebe olduğunu öğrendim…

\] / Aşk vardı deniz’de ve mutlu kahkahalar, / Neşeliydi

\] / Buz gibi bir rüzgar geziniyor çıplak tenimde, önüne katıp savuruyor, ömrümden

Bir yılı daha geride bıraktın nihayet,
Solmuş bir yaprak daha düştü hayat ağacından…
Ama sen yine de üzülme zamanın böyle hızlı akışına,
Üzülme isteksizce yitirdiğin solgun yaprağa…
Bak yeni bir Filiz veriyor taze bahar dalın;

El eleydik birlikte olduğumuz her dakika da, her saniye de… Birbirimize dokunmak nefes almak gibi gerekliydi, zorunluydu adeta bizim için, hayat buluyorduk birbirimizin gözlerine derinlemesine bakmaktan, doyulmaz bir haz alıyorduk dudak dudağa konuşmaktan… Aşk-sevgi denilen şeyin ta kendisiydi yaşadığımız, hem de görenleri kıskandıran, nazarlara davetiye çıkaran türden bir

Mevsim hala kış Üşüyorsundur şimdi sen, / Bir elin cebinde yürümeyi hala öğrenemedin

Sen, benden giderken, / Yapışkan bir hüzün bıraktın geride… /

Hayat, seni de peşinden sürükleyerek / Bildiği gibi ilerliyor kendi yolunda

Yine yalnızım işte / Ve zirvesindeyim yokluğunun… / Biraz da

Sen; / Yaşamın ta kendisiydin birtanem… / Sesin de bahar,

Sevgili Prensesim’ her ne kadar sana bir daha yazmayacağım demiş olsam da, yine yazma ihtiyacı duyuyorum

Biliyormusun sevgili? / Bir gün ayrı düşecek seninle yollarımız /

Bir nefes alımı kadar kısa olan / Avuntu buluşmaların sonrasında /

Rüzgar ve yağmur / Binlerce yıllık iki sevgili / Öylesine

Bir denizci geçti yüreğimden / Biraz deliydi sanki / Biraz