Türk-İslam dünyasının şövalye ruhlu siyasetçisi güle güle. Almak, verenin hakkıdır. Aldık ve kabul ettik; ama biliyorsun değil mi gönül hüzünlenir ve göz yaşarır? Bunu bilerek ağlayacağız. Parçayı görene düşen bütünü görene teslim olmaktır. İçimizdeki yangın ancak böyle serinleyecek.

İnsanı en çok aranmamak yokluğa terk edilmek yorar/üzer.Aynı coğrafyayı paylaşmasak da onu arayıp soruyor muyuz?Hele de bu’iletişim’ çağında .İletişim kavramına vurgu yapmak isterim.Çünkü televizyonuyla radyosuyla,cep telefonuyla, faksıyla hasılı bütün kitle iletişim araçlarıyla üzerimize abanan bir zaman dilimini yaşıyoruz ancak yalnızlık ,paylaşmamak had safhada

Tevazu sahipleri ise belki de ruhi anlamda en önemli ihtiyaçlarını çok da fazla bir şey yapmadan gidermektedirler. Çünkü onların seveni, sokakta adını bilmese de halini hatrını soranı ,başına bir iş geldiğinde arayanları vardır.Onu tanıyanlar için belki de çok da fazla bir şey yapmamıştır ;ama sıcak bir merhabası,içten bir

Şimdi tekrar başa dönelim.Adamlar mahvetme ve inançsızlaştırma yolunda gayet başarılı ilerlemiyorlar mı?

İnsanların bugünkü kadar birbirlerine yabancılaşmadıkları zamanlarda sanırım şu kelimeleri daha şuurlu kullanıyorduk: Hayırlı sabahlar, afiyet olsun, hayırlı akşamlar, geçmiş olsun, hayırlı olsun… Sözünü etmek istediğim artık bu kelimeleri hiç kullanmadığımız değil; daha az kullandığımız ve belki de sözün büyüsünü yitirmesi. Artık muhatabımızda sıcaklığını, yankısını bulamaması, rutinleşmesi.

Mutlaka dikkat ediyorsunuzdur. Son zamanlarda kadınlar kendileri ile ilgili ilgisiz ne çok şeyde yer almaya başladı değil mi? Affedersiniz düzeltiyorum. İstismar edilmeye başladılar. Bayanların kişilikleri değil dişilikleri ön planda. Yoksa daha çok erkeklerin ilgi göstereceği bir otomobil fuarında mankenlerle son model bir arabayı tanıtmak neyin nesidir?

Evet, valimizi kaybettik. O Türkiye’nin valisiydi. Yaşadığı ilçedeki kaymakamın, ildeki valinin adını bilmeyenler onun ismini biliyordu. Çünkü o bu toprakların değerlerinden beslenen bir anlayışla yapıyordu işini. Onun bürokratlık anlayışında asık suratlılık yoktu. Halkına hizmet vardı. O,valisi olduğu şehirlere hâkim değil hadimdi.

Kanaatimce bu gibi dizilerin iki amacı var. Dışa Dönük amacı dünyaya özelde Amerikan, genelde Hıristiyan Kültürü’nü tanıtmak, dostluk, paylaşma, aile gibi kavramlar etrafında Amerikan kültürünü sevimli hale getirme. İçe dönük amacı ise çökmüş olan amerikan aile yapısını bu gibi yapımlarla güçlendirmek.

Fikrimce birey olmakla bireyselleşme farklı şeyler. Birey olmak iş ve düşünce alanlarında kendi olabilme ve bu kendi olabilmenin faturasını da hiç kimseye bahane bulmadan yine kişinin kendisinin ödeyebilmesidir. Yani kuru kalabalığa uymayan, gerektiğinde sürüden ayrı olabilen, olabilmenin de sebeplerini –öncelikle kendisi ile çelişkiye düşmeden- mantıklı ortaya koyabilen kişidir

İyi ama ne bu aşk? Bir tarifi, bir tanımı yok mu bunun? Herkes bir tanım getirmiş kendine göre. Kimisi "Kar altında terle uyanmaktır” demiş. Yahya Bey gibi bir şair ”Bir demür dağı delüp boynuna almak gibidir” diyor aşk için. Mevlana ise kendisine aşkı soran bir kişiye “ben ol

Ve büyük yıkımın üstünden tam dört ay geçti. Dört aydır atasözlerine konu olan, o canım Bağdat Moğolların yıkımından sonraki en büyük talanı yaşıyor. Modern zamanların Haçlıları atalarından kalan bu vazifeyi tamamlamak istiyorlar sanki.