Safına gecipte arkasına sıgındıgımız olgu sevgi degil miydi? Pekii ne kazandırdı bize... Acı da olsa bir tecrubeydi demekten baska..! Biliyorum ki uzerimize dogan her yeni gun; yeni bir acı tecrübenin habercisi... Neden mi? Cunki biz sevgiden vazgecmiyoru

Güneş batarken ortaya çıkan o eşsiz ahengi ve muhteşemliği başınızı omzuna koyarak anlatabileceğiniz bir dostunuz olmasaydı, o muhteşem gün batımından ne haz duyardınız? Dostunuzla gökyüzüne bakarken gördüğünüz kuşa, umutlarınızı yükleseniz ve beraberce u

çocukluk döneminden yeni yeni gençliğe adım attığımız zamanları hepimizde biliriz. Bir çok ideallerimiz, hedefimiz, umutlarımız vardır... Hayatta attığımız önemli adımlardan biridir gençlik... Yarınların umudu; bugün kü gençlerdir denir. Öyle ya... Şöyle

24 saatlik bir ömrü olan o güzelim bahar kelebeklerinin, biz insanlara Yüce Rabbim'in CEMİL ismini anlatmak gibi bir görevi varsa ve bunu gerçekleştirebiliyorlarsa, şu insanoğlunun 60 yıllık ömründe ne çeşit görevleri olabileceğini siz düşünün artık... Ki

Aslına bakarsanız bütün mahlukatı tanımak adına yaşam bize sunulmuş muhtesem bir hediye...Daha ne bekliyoruz ki?Neden o hediyenin ambalajını biran önce açıp içindekiyle;o güzel hediyeyle meşgul olmuyoruz?İnanın bana ambalajı çok da mühim değil..Asıl olan

Yasamak sevmekse eger, sevmek bir tutkuysa, tutku bir amaç, amaç paylaşmaksa eger, her zaman yüreğimde ve her zaman dualarımdasın..Ayrılıp veda edenlere; yani herkese....

Bogazda ucan her martıda umutlarım gizli benim..Hepsine de fısıldadım umutlarımı...Parlayan bir ışık görürlerse onun benim umudum oldugunu söyledim onlara..