Açmış perdeyi gülerek, / Yar, pencereden el eder. / Onu

Öyle bir güzel gördüm ki / Saçı kara, kaşı kara /

Vatanından yirmi yıl gibi uzun bir süre ayrı olan şair, vatanına olan özlemini, ailesine karşı duyduğu hasretliği dile getirir. Annesine, babasına, kardeşlerine duyduğu özlemleri ve sevgileri anlatır. Yirmi yıl onlardan hiçbir haber alamamaktadır. Yaşayıp yaşamadıklarını dahi bilmemektedir. Kamplara mı götürülmüşlerdir? Esir mi edilmişlerdir? Yoksa fırınlara atılıp diri diri

Acı ektim yüreğime / Sevdamı göresin diye. / Acımadım emeğime

Yüreğim nasıl yanıyor / O gül yüzünü görünce. / Yüzüm

Benim hayallerim vardı, / Umutlarım, sevdalarım, / Koca dünya bana

Bırakıp gittin beni / Gönlümü yakan oldu. / Çok severmişim

Mavi mavi bakıyorsun, / Gözüne kurban olurum. / Güneş gibi

Derde mi geldin göze mi / Dilimin ucundasın yar? /

Konyalı şair ve ozan Sayın Hüseyin Elmaskaya ile yollarımız Denizlide kesişti. Denizli Yaz-Ar Bir tarafından düzenlenen Türk Dünyası Şairleri Buluşmasına davet edilmişti. Sazıyla sözüyle çok güzel bir sunum yapmıştı.

Konyalı şair ve ozan Sayın Hüseyin Elmaskaya ile yollarımız Denizlide kesişti. Denizli Yaz-Ar Bir tarafından düzenlenen Türk Dünyası Şairleri Buluşmasına davet edilmişti. Sazıyla sözüyle çok güzel bir sunum yapmıştı.

Şair, Yaşar Aydınlık, şiir ve sanatın dışında emeklilik yaşamını tarım ve arıcılık yapar sürdürüyor. Bahçe tarımı ile uğraşmayı zevk haline getiren şair, sebze yetiştirerek vakit geçiriyor. Bunun dışında saz çalmayı da bilen şairimiz müzikle çok az da olsa ilgileniyor. Belki de bu nedenle birçok şiiri bestekarlarımız tarafından beğenilerek

Şair, sarı rengine hayatı boyunca önem vermiş ve sarıyı hep ön plana çıkarmış. Öyle ki Her Şey Gülüşünde Saklı şiir kitabının kapağında da sarı renkler hakim. Yukarıda da adından söz ettiğimiz Kitabının birine Sarıydı Dünyanın Yarısı adını vermiş.
Şair sarı rengini şiirlerine de konu olarak ele

Tuluk, yaşamı boyunca şiirde bir arayış içinde olmuş. Yazdıklarıyla yetinmemiş ve hep en iyiyi, en güzeli bulmaya çalışmış. Onun tek derdi, tek amacı şiirde mükemmele ulaşmak ve okuyucuya kusursuz bir şiir sunmak olmuş. O, şiiri, akan bir nehre benzetiyor:

Gece sadece bir şiir gecesi değildi. Aşıkların, ozanların da katıldığı, türkülerini okuduğu sazlı, sözlü bir gece idi. Bitmedi. Uygur Türklerinden olan akademisyen Abduşşukur Qumtur uygur Türklerine yapılan şiddet ve baskıları dile getirdi. Şiirini okudu. Sonra Saygıdeğer eşi Münevver Hanım, Uygur Türklerinin Halk Danslarından küçük bir örnek sundu.

Necdet: Burada asker var mı? diye sordu. Kadın anlamadı. Boş gözlerle Necdete baktı. Necdet, kendi askerlerini göstererek Asker. Bunlar bizim asker. Sizin asker nerede? dedi.
Kadın anladı. No, No diyordu. İşaretlerle burada asker olmadığını, kaçtıklarını söylemeye çalışıyordu. Birkaç asker içeriyi kolaçan etmişti. Kadın doğru söylüyordu.

Komutan, burada kendilerine heyecan verici bir konuşma yaptı: Arkadaşlar, büyük ve kutsal bir görev için burada toplandık. Biraz sonra Kıbrısa bir çıkarma yapacağız. Orada bulunan soydaşlarımıza özgürlük, huzur ve barışı vermek için bir harekât yapacağız. Bu harekât, tamamıyla Barış amaçlı bir harekât olacaktır. Kıbrıslı Türkler zulüm altındadır. Tedhiş

Heduye, kaderin her turlu tokadini yemiş bir insan. Doğumundan beri şansızlıklar, talihsizlikler, kadetsizlikler onu hic yalniz bırakmadı. Hep onun yanında oldu...

Hakan Yozcu ile Öykü, tiyatro, sanat üzerine bir söyleşi

Bu gün de aynı şeyleri görmüyor muyuz? Yolsuzluklar, haksız kazançlar, sahtekârlıklar, üçkâğıtçılıklar, düzenbazlık, tokatçılık, adam kayırma, insan seçme
Peki, bu durum nereye kadar sürüp gidecek? Bu insan, ne zaman değişecek? Ne zaman sadece kendini düşünmeyecek? Ne zaman kölesi olduğu paraya değer vermeyecek? Onun kölesi olmayacak? Bu