Aile içi şiddete maruz kalan, dayanamayarak sokağa kaçan çocuklar…
Anne/baba sevgisinden, oyunlardan habersiz, çocukluklarını yaşayamadan büyüyen çocuklar…
Oyun çağında oyununu, okul çağında okulunu feda etmek zorunda kalan çocuklar…
Küçük yaşta büyük sorumluluklar altına giren çocuklar…
İnsanlıkdışı koşullarda çalışan, çalıştırılan çocuklar…

Yaşanan güzellikleri yaşamakla yok ediyoruz.Güzellikler yaşanmadan akıp giderken biz yaşanamayacak şeylerin peşinde koşuyoruz ve ne yaşanmayacak olanları yaşayabiliyoruz ne de güzellikleri…

Şimdi gelelim işin aslına…Hiçbirimiz yaşarken Hrant Dink’in kıymetini bilmedik.Hep insanlarımıza önyargılarla davrandık.Hiç kimseye insan olduğu için yaptıkları için önem vermedik.Kimde bir avuç sakal gördüysek hemen peşine takıldık.Topsakalllı olanlarında sadece o sakalları yüzünden idamlara ve katliamlara mahkum ettik.Allah Düşmanı olarak tanımladık.Atık bunlara bence bir an önce son verilmeli.

ESKİ YILIN YENİ AŞKLARI / Nasıl mı girdim yeni yılda? /

Rüyamda bir okuldaydım anne.. / Bir öğretmen sıcacık elleriyle başımı okşuyordu.

Acı uzakta olan bir insana bağlanmak mıdır? / Yoksa tanımadığın birine “Seni Seviyorum”

Geçmiş aşklar dönem ile şuan ki aşklar dönemini karşılaştırdığımız zaman ortaya çıkan bilançodan inanın korkuyoruz.Tamamıyla toplumumuzdaki aşk anlayışı rezilliğin eşiğine getirilmeye çalışılıyor.Etrafımız günübirlik ve yalancı aşklar ile çepe çevre çevrelenmişken,bizde kapımızda “YENİ YILDA AŞKA KAPALIYIZ” tabelasıyla karşılıyoruz yeni yılın taze ama kadir kıymet bilmeyen aşklarını….

Bir sevgili sevdiğinden, / Bir tarikat özünden, / Bir devrimci