Şehit haberi almadığımız gün yok, zira öyle bir duruma gelindi ki, şehit kavramı bayağılaşmaya başladı. Sadece ölenlerin birinci derece yakınlarını ilgilendiriyor, bir de zoraki devlet töreni yapılmasını... Şehit cenazesinde gülüşmekten imtina etmeyen vekiller kimin vekili sahi?

Uzun zamandır kitap tanıtımı ve eleştirisi yapmıyordum. Bunun nedeni de yayına hazırladığım kitaplarımdı. Önemli ölçüde bu çalışmaları azalttım. Önümde iki önemli ser kaldı; biri yeni bir kurgu ve tekniği denediğim öykü kitabım, diğeri is tarihsel süreçte gerek devletler, gerekse kendi toplumumun yaşadığı mağdurluklar

Kendi vatandaşının karnını doyuramayan bir hükümet, kaç yıldır Suriyeli besliyor, hem de 100 metre kare evler yetmeyip, 200-300 metre kare evler yapılması için emir ve tavsiyelerle..

Sayın Bakan'ın toplu gönderdiği Nabi Avcı vari güzel bir mesaj... Kendisine teşekkür ediyorum. Ancak bugün gelinen noktada değeri sıfırlanmış bir varlıktan söz ediliyor; kadrolu öğretmen, sözleşmeli öğretmen, ücretli öğretmen.

Nazım bir vatan şairiydi. Piraye ve Vera vatanın iki ucu. Ben de bir vatan şairiyim; "Vatanım Sensin" yaban gülüm.

Bugün bir arkadaşımla dertleştik de, içindeki kanı kustu bir nebze. Ben de çok etkilendim. Paylaşıp paylaşmamakta bir an kararsız kaldım, ama sanırım mutluluklar kadar, mutsuzluklar da paylaşılmalı.

Tarım-Orman Bakanlığı'ndan şimdi bir mesaj aldım. Mesaj "11 milyon fidan sahiplenildi. Sahiplenmeye bağışa devam. Rekora koşuyoruz. gelecegenefes.com'a gel, 1923'e Nefes yaz 10 TL'ye fidan bağışla" bu satırlardan ibaret. Okuyunca gözlerim yaşardı. Bu nasıl bir duyarlık, bu nasıl bir özveri...

Yılmaz Güney ve Ahmet Kaya karakterlerine bu güne kadar hiç değinmedim. Gerekçem, bu insanları kendi değerlerimiz olarak görüp, kabullenmemdi. Nasıl geçmişte bir takım köpeklerin havlamasıyla nazım hikmet bu ülkeden gitmek zorunda kaldıysa, bu iki karakter de, aynı gerekçeyle "Benim" dedikleri ülkeden gitmek zorunda kaldılar.

İzmir barosu mensupları; illa güzel bir şey yapınca, arkasından yaptıklarınızı yıkmak zorunda mısınız? Eskiler "Bir şey biliyorsan söyle, ibret alsınlar. Bir şey bilmiyorsan sus da, adam sansınlar" derlerdi. Tam da sizin için söylenmiş bir söz.

Evet, yıllar çok çabuk geçiyor. Ben yaz sinemaları denilen bu açık hava sinemalarında hiç bulunmadım. Belki de kentte yaşamanın bir dezavantajı olsa gerek.

Okulların tatil olduğu bir güne denk gelen ve muhatapları tarafından bayram kabul edilen suni bir gün... Ancak bundan kurtulmak pek de mümkün olmadı. Her yıl okulların açıldığı ilk hafta bu kutsal(!) gün, emirle, hem ders kitaplarına destan adıyla girdi, hem de temmuzu eylüle taşıdı okul kutlamaları için.

Ülkede ne huzur bıraktınız, ne insanlık bıraktınız, ne ahlak bıraktınız, ne vicdan bıraktınız, ne din bıraktınız, ne töre bıraktınız, ne ekonomi bıraktınız, ne doğa bıraktınız, ne fabrika bıraktınız, toplum alenen birbirini öldürüyor.

Şükür çaresizliği yaşayan birini görerek "iyi ki bu durumda değilim" demek değil, o kişinin çaresizliğini giderecek çareyi bulup, hakka "benden istediğini yapmam için fırsat verdiğin için sana çok şükürler olsun" diyebilmektir.

Bu bayram, çocukluğumdan beri büyük bir zaferin sonucunu belirleyen ve Mustafa Kemalin hayatını ortaya koyduğu bir taarruzun zaferi

Şehidimiz var. Şehidin olmadığı bir gün mü var? Toplum şehit haberlerine alıştırıldı. Artık sıradan bir magazin haberinden farklı verilmiyor. Toplum "nasıl olsa şehit var" düşüncesiyle hareket edecek duruma geldi. Şehit, hangi aileden ise, acıyı yaşayan da o ile dışında kimse olmuyor. Hatta daha da kötüsü, o acı ile

Ülkedeki birçok orman yangınlarını PKK üstlenmiş. Bunlar bebek katilleriydi, şimdi de doğa katilliği yapıyorlar.

Halistin Kukulun Facebook Şairliği adlı yazını okudum. Yazılanlara katılmamak elde değil Halistin Kukul, Facebookta yazılan şiir ve yazıların genellikle kalitesizliğinden bahsediyor, bir denetimsizliğin sıkıntısını dile getiriyor.

Ben daha önceki yazımda AKP kendisinden olmayan belediye başkanlarına her türlü zorluğu çıkararak çalışmalarını engelleyip, sizi seçtiklerinizden soğutma amaçlandığını, bunu başaramadıkları takdirde de çeşitli suçlar isnat ederek yerlerine kayyum atanmasının muhtemel olduğunu yazmıştım. bugün gösteriyor ki, AKP beni yanıltmadı.

Bir daha bugünün acısını unutturacak daha büyük acılar verme ne olur. Dünya olmada da yüreğimiz kıyameti yaşamış oldu bir kere. İkinciyi kaldırabilecek gücümüzün olduğunu düşünemiyorum. Senden başka sığınacak kapı yok. Bu puştlar, ahlakı çaldılar, insanlığı çaldılar, anıları, çaldılar, çocukluğu çaldılar, dini imanı çaldılar, vicdanı çaldılar, töreyi çaldılar, yaptıklarımızı

Politik konularda eleştirel bir yazı yazmak istemiyorum, ama gördüklerim karşısında da susmanın bana bir ihanetmiş gibi gelmesi yazmaya zorluyor.
Kendi kendime soruyorum (size değil ey AKP'liler); biz ülke olarak hangi konuda iyiyiz? Ben cevap veremiyorum. Acaba Size sorsam, sağlıklı bir cevap alabilir miyim? Bu soruların cevaplarını