BEN, LEYLA!

Kendimi iki hayvan kimliðiyle özdeþleþtirdim bugüne deðin. Biri Kedi, diðeri kelebek.

Kedileri cok severim, nankör olsalar da. Hele ki yavru kedileri, kafalarýný okþaya okþaya severim. Sonra boyunlarýnýn altýndan okþarým, býrakýr kendini; mýrýl, mýrýl. Ancak ters bir yerine dokunursan týslar ve týrnaklarýný çýkarýr. Ya kelebekler, uçarý kelebekler; daldan dala konarlarken, çocukken çok koþuþturdum arkalarýndan. Genelde yakalayamazdým, ama yakaladýðýmda, hain bir þekilde kanatlarýndan tuttuðumda, o kanatlarý üzerindeki pullar gider, narin bir þekilde inceliverirdi elimde. Sonra üzülürdüm, ama o güzelliðe dayanamazdým. Çekerdi beni, yakalamak için. Kim dayanabilir ki o cazibeye?

Kelebekler çok çeþitlidir, ilk çirkin görünümlerinin ardýndan gelen muhteþem güzelliðe bürünürler. Bazýlarý dayanýlmaz güzeldir. Daldan dola koþar, konarlar. Þimdi öðreniyorum; kelebek olarak yaþadýklarý ömürlerinin en kýsa ve son halinde beslenmekten çok eþlerini ararlarmýþ, niyetleri bir nesil býrakmak ve yeni kuþaklar oluþturmakmýþ. Uzun göçleri esnasýnda üç dört nesil deðiþirmiþ. Nesil býrakmak için kelebek halinde yaþadýklarý o kýsa dönemde beslenmek için aðýz ve hortum bile bulunmazmýþ, ne ilginç deðil mi?

Çok nadir olarak tabiatta bir yýl yaþayanlarý görülürmüþ. Çok narin gibi görünmelerine raðmen kelebeklerin yapýlarý yeryüzünde karþýlaþtýklarý her sorunu çözebilecek düzeydeymiþ. Çöllerde bulutlar gibi dolaþýrlar, sularda yüzebilir, karanlýk maðara kovuklarýnda yaþayabilirlermiþ. Dünyanýn en yüksek daðlarýnda, tropikal ormanlarda, petrol birikintilerinde, yanardað aðýzlarýnda hatta kutuplarda bile dolaþýrlarmýþ.

Peki kendimle özdeþleþtirdiðim kedi nasýl bir yaratýkmýþ diye düþündüm bir an. Ben sevimlilikleri, nankörlükleri ve bir þeye kýzýnca týrnaklarýný çýkarýverdiklerini bilirim. Ya ötesi!.

Kediler insanlardan altý kat daha iyi görürlermiþ, ayrýca köpek ve insandan daha iyi duyarlarmýþ, her ne kadar beyaz olanlarý saðýr olsa da. Yüzebilir, ama iyi yüzücü deðillermiþ, havuza düþtüklerinde ölebilirlermiþ. Yemeklerini yerken mahremiyet alaný isterlermiþ. Düþündüm de o yüzden mi önlerine bir yiyecek verince kapýp giderler, bense nankörlüklerinden sanýrdým. Alanlarýný sidikle iþaretleyip diðer kedilerin girmelerini engellerlermiþ. 17. yüzyýlda kedileri cadýlýkla ilgili gören Avrupalýlar kedileri kýyýma yönelince, Avrupa 18. yüzyýlýn baþýnda vebaya yenik düþmüþ. Ama Avrupa'yý vebadan kurtaran yine kediler olmuþ.

Kediler uysal olduklarý kadar agresif de olabiliyorlar bildiðiniz gibi. Evinizde en uysal arkadaþýnýz olabilirken sizi çileden çýkarabiliyorlar. Ýlginç olan bir diðer bilgi, kediler kendi kendilerini evcilleþtirmiþler. Kendi çýkarlarý için insana yakýn olmuþ meðer. Üstelik bu özellik bir çok kedi seven tarafýndan bilinirmiþ. Kendini kedi ile özdeþleþtiren ben bilmiyordum maalesef. Evcilleþme süreçleri ise henüz tamamlanmamýþ. Diðer evcil hayvanlar gibi uysal ve insana alýþýk olsalar da hala baðýmsýz ve vahþi olma özelliðini taþýyorlarmýþ.

Ben, Leyla, ismim Leyla. Peki Leyla ne demek? En karanlýk gece, arabi aylarýn son gecesi. Mecazi anlamda ise berduþ.

Peki, ben kendimi neden kedi ve kelebek ile özdeþleþtirmiþim ki?

Leyla Ünal (10 Aðustos 2012)