fabrika yanığı ellerimden damla damla
düşer
gözyaşı, kan, ter
gaddar damlalar birikiyor
çocuğumun üzerinde
fabrikalar yaratıyor insanoğlu daha fevkalbeşer
onlar kendi derdinde, haberler sadece bunu der
bir kap yemek, bir bardak su
kimin umurunda bizler ölürken beşer beşer
bir arınmanın ortasındaymış gibi
bırakırım çocuğumu evin ücra köşelerine
o da hep atasını özler

ben bir kadınım
ve ben çocuğumu sırtıma bağlayıp
bana yapılanları unutmak için
yumruğumu göğsüme sokacağım
unutacağım
çocuğum unutmayacak
bir gün gelecek, yarattığım aynayı sizlere
tutacağım
bir arınmanın ortasındaymış gibi
tüm fabrikaları ateşe vereceğim
tüm yöneticileri yok edeceğim
çocuğum iki ayağı üzerinde durana kadar
sizlere benzemesin çocuklar diye
tüm camları yıkıp dökeceğim
yumruğumu göğsüme sokacağım
sadece
küçük çocuğuma bir yuva olabilmek için