KABUL



“KABUL GÖRMEK.”
BÜTÜN MESELE BU…
Kabul görmediklerini düþünenler intihar, eder, boþanýr, delirir, kaybeder.
Sen kendine çok deðer veriyorsun? Peki karþýndaki?
Bütün meselemiz budur.
Hayatýnda kimse olmadan ne kadar devam edebilirsiniz?
Buna kimse katlanamaz.
Öyleyse size kabul görme meselesini anlatayým da uygulayýn, hayatýnýz geliþsin.

KABUL GÖRMEK MESELESÝ

Kabul görmek, onaylanmak demektir, buyursunlar demektir, sesini duyur, biz seni seviyoruz.
Bakýyorsunuz bir iþe girmek imkansýz gibi, binlerce kiþi ayný iþe baþvurur.
Biz kendimize inanýyoruz, kendimizi beðeniyoruz, kendimizi geliþtiriyoruz, okul birincisiyiz, gel gelelim, ülkenin sistemin bir yerlerini esir almýþ birilerinin bize onay vermesi lazým, kabul görmek…
Bizim aslýnda onaya ihtiyacýmýz yoktur.
Genç kýz ailesinden toplumdan kabul görmek için evlilik yapar, oysa evlenmeden de sevgilisiyle birlikte yaþayabilir.
Biz her þeyimizi kabul görmeye göre, bir dayatmaya, bir baskýya göre inþa ediyoruz.
Biz fýrtýnalarla baþ etme, savaþma kabiliyeti geliþtirdiðimizde kimsenin kabulüne, onayýna ihtiyacýmýz olmadýðýný anlarýz, bize vurulan zincirleri kýrarýz.
Kabul görmek, onaylanmak…bu iþkencenin adýna belli “kriterler” derler.
Belli “þartlar.” Onlarýn þartlarýný, ölçülerini yerine getirirsen, “sizi kabul ediyoruz, sýnavý geçtiniz, iþe alýndýnýz” derler.
Sürü iþletim merkezi böyle idame ettirir kendini, týpký koyun çiftliðindeki gibidir iþler, sýðýr çiftliði.
Özgür, özgün iþlerin, kiþiliðin varsa ömrün boyunca bunlarla savaþ verip duracaksýndýr.
Onlarýn seni kabul etmesini istemiyorsan; deli derler sana, uyumsuz, arýzalý.
Yapman gereken onlarý gözünde gönlünde sýfýra indirgemek, takmamak.
Bu oyunu ancak böyle kazanýrsýn.
Bu oyun senin kendin olup olmama oyunun, kavgandýr, ya köle olacaksýn, ya kendinin efendisi.
Seçim senin.

Ýsa Kantarcý