Bira ile aramda olan durdurulamaz çekimi; Eddie Brock ile Venom arasındaki ilişki olarak rahatlıkla adlandırabilirim. Öyle ya Eddie kendi halinde fotoğrafçıdır…

Amma velakin; o efendi, o herkesin gözüne iyilik perisiymiş gibi gösterilen Peter Parker; öyle bir şerefsizlik yapmıştır ki Eddie’ye… Eddie; Peter’ın kurtulmak istediği paraziti, zırh diye giymiş, o zırhla da, Peter’ın korkulu rüyası olmuştur.

Bira da mesela bu yüzden benim venom’umdur… Her şekilde kah birasız kah biralı yapmak istediklerime bahane sebebimdir… Benim de böyle bir zaafım var deme nedenimdir… Niye? İnsanlar salaktır.

Zaafları olanlara; hemen destek çıkmak, onları korumak, o da bizdendir deme ihtiyacı duyuyor… Amma velakin mükemmele yakınları; hemen kötülemeye kalkıyor, suçluyor, hiç Rabb korkusu olmadan da çamur atabiliyor.

Bunu tarih boyunca da görmedik mi? En iyiler, en doğrular, en dürüstler; diğer iyi aile evlatları tarafından yok edilmedi mi? Peygamberlere dahi karşı gelinmedi mi? Musa gönderildi, öküze tapıldı… İsa gönderildi, çarmıha gerildi… Muhammed gönderildi, Muaviye’ye biat edildi.

Haliyle… Bira; bir nevi venom, bir nevi de Timur gibi tutuyor beni bu hayata… Bedel ödettirmem gerekiyor iyi aile evlatlarına… Çünkü ben biliyorum… Ateş; suyla sönmez… Ateşe ateşle karşılık vereceksin ki, o ateşi başlatan, gerçek alevin ne olduğunu öğrensin.

Yine de… İste Rabb de, ister yaş, istersen Plüton… Büyük ihtimalle Plüton bana göre… Ciddi ciddi bir Kova olarak hissediyorum o etkileri… Cidden bir değişim oluyor hayata karşı bakışımda… Çünkü kabul ediyorum… Direndiğim bazı şeylerin artık değişmesi gerekiyor…

O yüzden de… Birasız her şey daha doğru olacak mı? Hayır. Birasız daha doğru kararlar verecek miyim? Hayır. Birasız konsantrasyonumu toparlayabilip böylesi satırlar yazacak mıyım? Ona da hayır.
O zaman… Gezegenler değişebilir… Hisler değişebilir… Şartlar değişebilir… In the end; We are Venom.