kıyıdan köşeden kapattın tüm kapıları
ben sana yelken açtıkça
sığ kıyılara çektin kendini
her defasında bu son demekten
yalancı çıktım kendime....

biliyorum niyetin çürütmek bütün ihtimalleri
yüzüme vurmadan hayırları..
belki incitmek değil düşüncen,oysa bilmediğin
anlamadığın beni hapsettiğin bu ruh halleri...
yüreğime saplanır her sabah bıçak gibi....

biliyorum,farkındayım istemiyorsun
ne beni.. ne sevgimi..
nasıl iğrenç bir duygudur bilirmisin..
ben tatmadım yaşamadım daha beterini
senin suçun yok..benimde
hep bu yıllar mahvetti beni....

bak bu defa gerçekten son diyorum...
seni, sensizliği,ihtimallerimi..
seni sevmenin güzelliğini...
kokunu hissedebilmeyi..
sabah güneşimi..gün batışımı..

canıma can katışını..
unuttuğumu sandığım (güven) duygusunu
en kalabalık dost ortamlarından,sohbetlerden sıyrılıp
seni düşleyişimi...

duraklarda seni düşünerek beklerken..
kaç otobüs kaçırdığımı..
ömrümde ilk kez, birini arzulamayı
yaşama isteğimi bana geri verişini..
hayatımın anlamını, seni, siliyorum..bitiriyorum
bak..bu defa.. son..diyorum