kýyýdan köþeden kapattýn tüm kapýlarý
ben sana yelken açtýkça
sýð kýyýlara çektin kendini
her defasýnda bu son demekten
yalancý çýktým kendime....

biliyorum niyetin çürütmek bütün ihtimalleri
yüzüme vurmadan hayýrlarý..
belki incitmek deðil düþüncen,oysa bilmediðin
anlamadýðýn beni hapsettiðin bu ruh halleri...
yüreðime saplanýr her sabah býçak gibi....

biliyorum,farkýndayým istemiyorsun
ne beni.. ne sevgimi..
nasýl iðrenç bir duygudur bilirmisin..
ben tatmadým yaþamadým daha beterini
senin suçun yok..benimde
hep bu yýllar mahvetti beni....

bak bu defa gerçekten son diyorum...
seni, sensizliði,ihtimallerimi..
seni sevmenin güzelliðini...
kokunu hissedebilmeyi..
sabah güneþimi..gün batýþýmý..

canýma can katýþýný..
unuttuðumu sandýðým (güven) duygusunu
en kalabalýk dost ortamlarýndan,sohbetlerden sýyrýlýp
seni düþleyiþimi...

duraklarda seni düþünerek beklerken..
kaç otobüs kaçýrdýðýmý..
ömrümde ilk kez, birini arzulamayý
yaþama isteðimi bana geri veriþini..
hayatýmýn anlamýný, seni, siliyorum..bitiriyorum
bak..bu defa.. son..diyorum