Mevsimler geldi, geçti
Gözlerin hiç deðiþmedi
Hep bir baþka bahar içinde
Hep bir bekleyen yabancý gözbebeklerinde
Beni inciten biryerler
Çok uzak sevgiler
     deðiþtim canýmýn ötesi
     Gelme saçlarýma taçlar yapmaya
     Gelme avuç içlerimi koklamaya
     Artýk aldanmam yalancý baharýna,
Býraktým ben seni, bir baþka kadýna….
Yalnýz ve umarsýz yürüyeceðim bir süre daha bu yolda
Ýçim acýsa da,
Ben yýpransamda,
Sarmaþ dolaþ yürümem biraz daha
Biraz daha sabrederim bu kör karanlýklara
Düþünmem dokunuþlarý
Düþünmem dokunmalarýmý
Iyi de olur hani…
Sevmem seni bundan sonra
Bulurum sevecek birþeyleri
Bilirsin ben kýrdaki çiçekleri de severim

Yine de zor olmaz kömür gözlüm
Sensizlik, sessizlik fikrine alýþmam
Zor olmaz
Olmadýðýn maviliklere yelken açmam
Senin baþkalarýyla olduðuna kendimi inandýrmam


Aþkýn kör gözlerindeki kara perdeleri indirdim ben
Ilk kez ” bitti artýk! “ diye geçirdim içimden
-     galiba bitti!….
sana küçük bana çok büyük gelen bu yürek
herþeye raðmen sana dair düþlerini erteledi.
Kucaðýma düþüp kalan bir tel saç, siyah ve kýsa
Nerden takýlmýþsa bir türkü dudaklarýmda
Konusu “aþk!”
Konusu “ayrýlýk!”
Þimdi iki yol olsa önünde
Biri bana gelen,
Diðeri benden uzaklara giden!
Git! Derim sana
Havalarý bahane etmeden
Bu yaðmurda dinsin öyle giderim demeden
Mutluluk tek kiþilik canýmýn ötesi
Mutluluk korkutuyor beni
Sen git
Hakkýn tabi ki gitmek
Yoksa bana nasýl geri dönebilirsin…