Aþký unuttum… Nasýl bir þeydir aþk? Hayatýmdaki çizilmemiþ resim? Basýlmamýþ çimen, silinmemiþ kireç tortusu ya da bir çiçeðin özü? Ben aþký unuttum, nasýl bir þeydi aþk?

Her gece uyumak için beynime emirler vermeliydim, oturduðum bankta denize dalmýþken, durup dururken aðlamak! Ýçimin ezilmesi, sesimin gitgide titremesi midir yoksa? Tuttuðum ellerini býraktýktan sonraki kalbimin sýzlamasý mý?

Þu aþk denilen þeyi unuttum! Uzun zamandýr yakamadým içimdeki mumu, gölgem büyüyemedi duvarlarda, söndüm durdum bir þamdan bardaðýnda… Yalnýzca bana acý veren þeylerden mi geçmeliymiþim? Yalnýz kalmak mý aþk, en olanaksýzýndan en imkânsýzýndan çekip almakmýþ meðer! Yanýmdayken baþlamýyormuþ, uzaðýmda görmeye çabaladýðým þeymiþ…

Yýllardýr özlemini çektiðim bu þey neymiþ? Beni benden eden, kulaklarý saðýr eden, haykýrýþlarýmýn arasýnda en mantýklýsýný bulabilmekmiþ! Çýldýrmýþken susmakmýþ, düþmüþ, hayalmiþ, tutkuymuþ ve sonuçsuzmuþ! Bir sýfýr kadar dünyada olan, boþluðu dolduran, atomlarý temsil eden, tümü hiçe sayan, boþluða atýldýðýnda çok þey varmýþ gibi davrananmýþ!

Fakat unutmuþum o duygularý. Yetersiz kalmýþým. Bitiremediðim resim, hiç göremediðim çimen, çýkmayan kireç tortusuymuþ. Gücüm yetmiyormuþ, donup kalmýþým karþýsýnda. Ben bu þeyin yabancýsýymýþým. Ezikliðimi hissedemiyorum bile artýk, yok olmuþ içimdeki aþka dair her þey!