GÖLGECÝYÝM BEN

Gölgeciyim ben
Gölgeler toplarým mutlu ölülerden.
Sýrtýmda bir küfe dolusu gölge
Elimde delikli sulama kabý, sularým gölgeleri.
Yeþertip onlarý, yollarým maviliklere.
Þarkýlarla, þiirlerle büyütüp
Güneþlere salarým.
Gölgeler döner durur etrafýmda batýdan doðuya.
Bir de gece olmasa...
Düþmanýdýr karanlýklar gölgelerin
Nerde bir ýþýk, bir mum görse
Sýralanýr etrafýna minik gölgelerim.
Ýþim bu gölgeciyim.
Mutsuz gölgelerle iþim...
Baþlangýcým gibi mutlu olsun bitiþim.
Mutlu olsun gölgelerim.
Deðiþtiririm eskileri yenileriyle.
Silik gölgeleri boyar, sökükleri dikerim.
Mutsuzlara gölgeler satarým,
Ücretim mutsuzluk.
Tüm mutsuzluklarý toplar
Bilinmeyen boyutlara salarým.
Kimse mutsuz olmasýn diye,
Umutsuz kalmasýn diye...
Gölgeciyim ben
Mutluluk benim iþim...