Topraðýn acýyan göðsü
Tahta tekerleklerin izinde
Büyüyor sancýsý
Bir masal böyle baþlar demiþti derviþ
Sarý çiðdemlerin rüzgarla oynaþtýðý yerde

Beklediler kervaný
Günbatýmýnda kanlanan toprak
Günbatýsýna sabýrsýz
Daðlardan yuvarlanan obalar

Taradý kuzey rüzgarýný
Sýrlý surlarýn burçlarý
Kekik tepelerin dilinden konuþuyordu
Kaftanýmla üzerini örttüðüm dilenci
Haydi! Koþsana düþ!
Bu topraklar senin
Bekleme artýk,
Portakal aðaçlarýnda açacak güneþleri

Geçmiþ mevsimleri yüklenmiþ patikalar
Ýlk kez mi görmüþtü esrik aþýklarý
Yüzüme yaslanan ýrmak
Kaç zaman dinlendirir ki
Tahta tekerleklerin sýzýsýný

Ormana saklanmýþ bulutlar
Her aralanýþýnda bab-ý efsun
Her adýmda akan sonsuz ýþýk
Döndükçe tahta tekerlekler

Uzak cephelerden savaþçýlar
Karþýladý toz harmaný gölgemi
Kýlýçlarýndan daha keskindi
Zýrhlarýný yalayan güneþ
Bölüþtük doksan aydoðumundan kalan
Yorgunluk ganimetimi

Zaman iplikti elinde
Eðirdikçe yaþlý kadýn
Savruldu yola ilmekler
Bozkýr elleri
Uzanýrken suya
Düðümlendi toprak
Denizi gördü
Sustu tahta tekerlekler
Ezdikçe taþlarý
Yavaþladý
Ve durdu

Taþlar
Þimdi
Asýrlarý
Taþlar....