Tabii ki. Kişinin bir günde mutlaka yapması gereken eylemlerine "bir birim zaman" diyelim. Bu bir birimlik zaman içinde de var sayalım ki şu parçalı organizasyonlar olsun:
1-Besin bulacak bir parçalı zaman. 2-Savunma yapacak bir zaman. 3-Yavru bakımı.4-Barınak ve barınağın korunması.5-Uyku-dinlenme gibi beş parçalı zamanın kişi üzerinde
Söz gelimi asalak lümpenler "devlet kasap olmaz" diyen propaganda yapıyor. Zihinleri bu algıya hazırlayıp bilgi yerine inanç oluşturuyordu. Bu ön hazırlıklar devletin işleyişini oluşan egemen sınıftan yana olan siyasetçilerin işini kolaylaştırıyordu. Söz gelimi bu anlayış içinde sessizce et balığı özelleştiriyorlardı.
Bileşim hareketleri gel yapan eylemlerdi. Gel yapan bileşimler git yapan her iki hareketiyle ayrışma bileşme eğilimi içinde enerji sarf eden süreçlerdi. Ayrışan belirimiyle oluşan duygu dışta istek belirendi eksiğiyle, eksiğini tamamlamaya uyarılmış bir yöneylemdi.
Dışta sağlamasını yaptığı eksiği ile tekrar bileşime gidecek eğilim üzerinde enerji sağlayıcı
Kolektif yapının inşacısı da finansmanı da yararlanması da depo enerji sağlamalı amortismanı da kolektif gücün kendisiydi. Bankayı tarlanın üzerine de kursanız tarla üretmek, ekilip dikilmek, hasat edilmek için para istemiyordu. Emek, üzerinde çalışacak “kolektif emek gücü” istiyordu.
Kolektif alan kuvveti hem birleştirici, hem ayrıştırıcı, hem de ilk başlangıcı (kişilere dek temel özü) koruyan bir üçlü kuvvetti. Kolektif alan sabit düzlem alanı gibi çalışmıyordu. Kolektif kuvvet kişileri birleştirmişti. Kişiler üzerindeki bir birim zamanı beş ayrı öbeğe ayırmış ve bu öbekleri beş ayrı işin eylem grubuna dönüştürmüştü.
Böylece sürecin gelişmesine bağlı yeni durumlarla hiç beklenmedik biçimde öznel ve nesnel yeni eğim alanları ortaya konuyordu. Bu eğim alanlarından birisi mülk dağıtma yetkisiyse; diğeri de bu “mülk dağıtmayı kendisinde güç olarak görmenin haşmetini oluşan yönetici kuruntularıydı.
