İnsanın en temel yanılgılarından birisi de kendi dışında olması gereken bir mana anlayışına karşın kendi mana anlayışlarını evrensel mana anlayışı yapmalarıdır. “Bina ve zinaya endeksli 7,4” evrenin kullandığı bir dil ve mana anlayışı değildir.
Gruplar "emeğin değişile bilirliğini" zaten kendi grubunun kolektif ilişkileri içinde anlamıştı. Hem de canını ve ölülerini yenmekten kurtarmak için barbarlara sunduğu kurban takdime si içinde emeklerin gruplar dışında da değiştirilebilir olduğunu iyice pekiştirmişti.
Emek, grubun gördüğü her bir işte billurlaşıyordu. Ve billurlaşan emek ürünü işler birbiri
Yani kolektif üretimden sonra, tüketimi ortaya koyan kolektif paylaşma aşamasında paylaşım emek gücüne göre olmamakla alanın yönü kolektif alan yönüne göre zıttı. Alan yönü öznel alan etkisiyle köleci ahit olan mantığa göre ilişkilendi. Bu efendi özneli yeni bir alan yönüydü. Bu efendi özneli yön yeni alan yönünün de
Vicdan içinde hem kolektif öznenin buluncu, hem kişisi öznenin buluncu (bilinci) vardı. Kolektif vicdanda kolektif bir değer yargısı vardı. İttifakı bir alan içindeki her bir grubun emek gücüne karşılık (sektör gücüne karşılık); diğer her bir grubun, farklı sektör el alanda farklı bir emek gücü vardır.
Neden boğuluyorlardı? Nuh’un mal mülk sahipliğine meşruiyet vermeyenler “boğuldular” söylemli anlatım içinde açık açık boğulmalarına gerekçe olan nedenle “meşruiyetlik” kazanıyorlardı! Nuh’a verilen mala mülke ve gemilere doldurulan mala mülke iman yoluyla meşruiyet kazandırmadıkları için anlatım yolu hikayelerle suda boğuluyorlardı.
Kulluk düzeni, kolektifi varlığın şanslı seçilmiş, soylu kişilere aktarılmasıydı. Başka şey beklenemezdi. Zaten kolektif kapasiteyi yitirdikten sonra hayal olan bunca olup bitenler karşısında hala rızkı beklemekti.
