"Yazmak, yaşayan bir ölüme doğru yürüme eylemidir; okumaksa o ölümün hayaletleriyle dans etmek." — Franz Kafka"
"Yazmak, yaşayan bir ölüme doğru yürüme eylemidir; okumaksa o ölümün hayaletleriyle dans etmek." — Franz Kafka"
El tarzı yönetimler, meslek sahiplerinin değil; mülk sahibinin yönetimidir. Bu nedenle mülk sahiplerinin yönetimi monarşi gibi tekil ve oligarşi gibi çoğul yönetimlerdir. Her ikisi, El tarzı paylaşım ve El tarzı yönetimdirler.
El mantığı kolektif başlayış yerine, hiçbir çalışma ve gayret göstermeden mülkü olan bir mülk sahibini irade sayıp mülkten pay dağıtmasıyla köleci ilişkileri başlatıyordu. Yani vicdan mülk sahibinin mülküne ortaklar tanımamayı baz alıp, baz aldığı anlayışa göre sızlayacaktı.
En kısa yol en az enerji harcatan en az yorucu olan yoldu. Bu da yiyecek için kendilerini yemeye kendilerini av yapmaya gelen tehdit gruba karşı totem meslekli ürünleri sunmaktı. Zamanla bu sunu yapıcı davranış tekrarlarını akıl etmiştiler.
Zaten kişilerdeki yalnızlık duygusu gibi açlık gibi savunma gibi vs. gibi eşzamanlı süreçler kendi kendini başlatan, savunmaya karşı beslenme gibi birbirine karşılık sekans hareketleri nedenle kolektif inşa vardı.
Bu yanılgı yine bir mantık hatası olan paradokstan ileri gelir. Bu paradoksta şudur; üretim ancak ve ancak insan biçimli anatomiye uygun olmakla olasıdır demenin kibridir.
Kişilerdeki kolektif vicdan, kolektif bir değer yargısıydı. Tekil dönem içindeki gruba bağlılık içinde bir vicdan çıkar mıydı? Pek sayılmaz. Yine bir gruba bağlılık çıkardı. Totem dönemdeki kolektif işleyişe bağlı totem kardeş bilinci içindeki özlen oluşan vicdan bile, grubu dışına değil grubu içine dönük değer yargısı olan bir vicdandı.
