Şiir > Bireysel
üzgün
Tahtı Yıkılan,tacı Sökülen, Bahtsız Kadın
Ey kadın!.. Koca yürekli, derinliğine insan / Adı ölümün üstüne, mürekkebi kan,
karışık
Bir Gün Batımı Bir Güneş İnmişti Denize
Gençliğim ve ben, deniz deniz dolaştık / Acemiydik, korkuyorduk; deniz kim, biz kim?
üzgün
Ayak İzi Kadar Olur Yüreğim
Kapıya benzer yalnızlığım / Git gellerle açılır yaralarım / Eşikte
karamsar
Şarkılarda Ben Varım
ŞARKILARDA BEN VARIM / Tek başına bıraktı beni dost bildiklerim bu koskoca dünyada,
üzgün
Sen Gülümsediğinde Kaç Kuş Kanatlanır...
Yâdına düştüğünde / seni gülümseten insanların / değerini bil...
karamsar
Hücrelerimde Aşk Ölür...
tutuklanmış umutlar / geceden izler serpilir kırılışlarıma / ki kurşuni
