Şiir > Yaşam
üzgün
... ve O Sahnede Özlemler Sevmeler Yarım Kalıyor
Rukiye Çelik / 'Eyvallahım olmaz kimseye' diyormuşsun! Duyuyorum çok da dik başlıymışsın, yarınların
nostaljik
Hatıralar Cenneti
Çocukluğumuzun, / Nadide bahçelerinden gülümser bize. / Kendi şeker, adı
üzgün
Kırağı Çalığı Umutlar
gün çekilir penceresinden. / başlar parmakları karıncalanmaya. / ne gülmenin
karamsar
Hayatın Kıyametidir Yalnızlık
Zamanın evinde korkarak dolaşır yalnızlık / Ve her an düşecekmiş gibi sıkıca tutunur
üzgün
Sizleri Biz Öldürdük
Gülümseyerek başlamıştınız güne dün / Açılan kapılardan sevinerek girmiştiniz /
nostaljik
Yol Yakındır Be Adamım!
\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_\_ Değerli ağabey Memduh Bayraktaroğlu’na ithafen... / Bembeyaz karlar üstünde bir çığırdır hayat!
olumlu
İdil'in Anısına
Eline nazlı bir seher yeli gibi işlenmiş umut / Kapalı gözlerinin altında gülen
düşündürücü
Yalnızlığın En Sevdiği Yaratık İnsandır...
Nasıl bir varlık yaşar, yaşar da anlamaz? / Oysa en masum yalandır yalnızlık.
karışık
Nalezen
Geceleri düş kurarken maiye bulanırdı mujgânı / Seherde bir ümit yeşerirdi gözlerinde
iyimser
Doğaya Karışmak İstiyorum
Gökyüzünde merasim var gibi bugün, / Bulutlar en temiz giysilerini giymişler,
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku