Çöpe Atılmış Bir 14 Şubat Hediyesi

Uyandım.
Bir daha uyanmamak için Tanrıya dua ederken...
Gökyüzüne dokunabilecek kadar yükseldiğime inanmışken...
Baleti dansın en güzel yerinde öldüren balerinin masumiyetine saplandım.
Uyandım.
Yalancı şekerlere isteyerek kandım.
Canım acımadı.
Saçları kestim.
Fotoğrafımı çekenlere dil çıkardım.
Uyandım.
Yanmış sokaklarda yürüdüm.
Küllerinde çiçekler büyüttüm.
Hepsine onun adıyla seslendim
Kanadılar,kanadım.
Uyandım.
O kokan tenim kızıl saçlı dilenciler koktu.
Aşığının suretini göbeğine kazıyan rahibelerin dizinde ağladım.
Sandığımdan da derin.
Uyandım.
Bu şehirde prenslerin ellerinde hep bir kanlı at başı...
Masallarım sahte...
Ojemin kokusunu içime çektim.
Ellerimi lanetledim,dudaklarımı lanetledim.
Ve bağırdım; göçebeler de aşık olabilmeli.