Gözlerini düşünüyorum...
Neyi çekiyor böyle beni?
Ceylanlar mı su içmeye inmiş pınara
Kardelenler mi açıyor?
Yoksa İstanbul mu gözlerin?
Kollarını açmış gönül ordularıma.
Gözlerini düşünüyorum...
Ağlıyorsun.
Yanağından süzülen yaşlar
Benim içimde mağma oluyor.
Ben de ağlıyorum
Dindirmek için bu ateşi.
Daha da kötü oluyorum.
Ayak tırnaklarındansaçlarına değin
Viyana önlerinden çekilen
Son asker oluyor gönül ordularım.
Gözlerini düşünüyorum...
Gülüyorsun.
Bakışlarından ışıklar saçılıyor.
Saçılan her bir ışık
Binlerce kez haykırıyor beni sevdiğini.
Öyle muzaffer ki gönül ordularım.
Ulubatlı Hasan elim oluyor
Ve İstanbul surlarına dikiyor sancağını.
Gözlerini düşünüyorum...
Bir başkasına bakma olasılığı
İşgal ediyor gönül yurdumu.
Yıkılmış bir sancak,
Darmadağın ordular kalıyor geriye.
Sarıkamış'da Rus Harbi'nde yitiriyorum
Onbinlerce askerimi.
Donduruyor ayrılık fikirleri.
Ama öte yandan;
Herkes, hatta ben bile,
Beni terkettiğimde
Gözlerin terketmeyecek, biliyorum.
Beni gözlerine,
Gözlerini Allah'a emanet ediyorum.
Ve yine,
Hep yine gözlerini düşünüyorum...
