Düşünceler beyin kavanozundadır. Uçmak isterler, özgür kalmak isterler. Aklı başında insan, açar bütün kapaklarını, salıverir karasineklerini ve beynini yiyip bitiren sivrisineklerini.
Bazen düşüncelerimizi bir sinek gibi salıverdiğimizde, gidip bir pisliğe konabilir. Yanlış düşünceler bizi, yanlış yerlere sevk edebilir. O zaman düşüncelerimizi bir kartal gibi salıvermeliyiz. Ulvi düşünceler içinde varlığımızı sürdürmeliyiz.
Bazen kendimizi bir sinek gibi hissedebiliriz. Dünya kavanozunda sıkışıp kalabiliriz. Bütün hayatımızı dışarı çıkmak için, bir çıkış yolu bulmak için harcayabiliriz.
Bu gibi düşüncelerden kurtulmalıyız. Hayatın özündeki iyiliğe dokunmalıyız. Bir kuş gibi bulutlara uçmalıyız. Güneşi yüreğimizle yakalamalıyız. Sımsıcak duygular içinde olmalıyız. İşte o zaman hayatımız bir kavanoz olmaktan çıkar ve bir karasinek gibi ortalıkta dolaşmaktan kurtulabiliriz.
Düşüncelerimizle bir çiçek aramalıyız. Yani bir gül kızıllığında güne başlamalıyız. Gün ortasında güneşe dokunmalıyız. Karanlık bir odada lamba aramamalıyız.Işığı kendi içimizde yakalamalıyız.
