sen bağrına sükut işlenmiş gece
bırak beni
yıkadıktan sonra *bukağımın küf izlerini
yürümeliyim
suç aletini çıkaramadan kınından câni
sabır, yoluma çıkmadan aşarak boyumu
ve kınalarına kan düşmeden masumun
sürmeliyim ahengi göz altlarıma
sen bağrından kopan çığlığı saklamazsın bilirim
hakkaniyeti samimiyete sır ettiğin kadar
beyaz kefenden değil ama ibretim
kalemsiz kaldığında infazım
bilirsin, siyah giyerim!
o zaman...
gül kokar uzaklarda bir telaşın yüreği
diken düşer yerinden mutluluğundan
sevgi biçimindedir dileği
baykuş muştuya durur vakitli
sen ayağa kalk körpe
aklı arka cebinde gezenler ölmeli!
ya da
geriye adımladıkça hayatı
açık verdikçe vicdanım
kurşun değil kör testereye kalsa hesabım
ardımda dur
eğilir başım
sus dersin
susar intikam!
sus derim
kurur damağım!
henüz azalmadı haberleri cinayetin!
......zamansızdı demeye hakkım yok, düzenin verdiği açığı kapatmaya çalışan bir hiçin elinden oluşu katlıyor acıları....
..........küçüklüğümde ki abi eli kadar sıcaktı bedenin, dokunamadım
............. hayat zaten yarısı düşülmüş uçurumda ki bir dala tutunabilmeye kaldı değil mi emmioğlu?
........ silahın yeri seninle ayrı ama anlatabilmek için derdimi hem sana hem kalanlara, karşına efsane olarak çıkmak istiyorum
..... cehaletin kaleme yüklediği sorumluluğun üzerine basıp geçmek geliyor bu yüzden içimden sık sık
ve sen bunu doğal karşılarsın biliyorum.....
*bukağı......eskiden mahkûmların ayaklarına takılan, zincirli, ağır pranga
Ali Aydoğdu
