Gitmekmiş sona kalan
Saklanmış sözcüklerimin yanında duran acılı bakışını taşıyorum uzun zamandır gittiğim her yere umutsuzca. Ellerimden tut dediğim
Barış Kılıç
Anlamsızlığımla
Sıkışmış düşlerin eteğinde, / Bir yanı sancılı hasretlerin koynundan çıkıp, /
Acı
Bir oda dolusu hatıra içinde oturuyorum şimdi. / Hiçbiri hafifletmiyor kalbimdeki yaban ağrıyı,
Karışık Ülkemin Alışık Yüreği
Karışık zamanlardı biraz, / Ve alışıktı o, yaşamın dayanılmazlığına.. /
Maskesi kanayan kadın
Bu şehir de yaşardı, / Geç kalınmış beklentilerin gölgesinde koştururdu sıkılmış ruhunu,
Hayat kimseye yüz vermiyor
Yaşadığımız dünyaya bakıyorum bazen,insanlar o kadar köhneleşmiş ve yozlaşmış ki,nedenlerini sormak araştırmak ne kadar uç noktalara götürüyor insanı düşündükçe görmeye baş
Sevdim seni
Günlerdir biriktirdiğim kelimelerim var şimdi baş ucumda / Yalan dolan, doğru gerçek..
Umutlanma
Ayrılık iklimi yavaşça estirdimi rüzgarını, / Yaşamak bir işkence gibi gelir yorgun vücutlara,
Umut uzakta kaldı
Düşlerimin sınırsızlığında yaşadım umudunun hüsranını, / Hiç ağlamadım kaybolan hasretlerin arkasından,
Yitiriş
Birazcık umuttu bana kalan ardından. / Dün bitmişti, yarına inanmamıştık. /
Suskunluğun Umudu
Sokuldum sıcacık yalanların gölgesine gece henüz bitmemişken, / Kırıcı sözcüklerin ayazında kaç kalbin
Yüreğin İçin
Bir okyanustaydım yanımdayken / Dalgalarına aldırmadığım bir okyanus / Şiirler
Aydınlığının Sonunda
Bulup yitirmekti düşlerde gelen sıcağı aşk denen o acı yaşantı. / Yoktu gözlerde
KİTAP İZLERİ
Nohut Oda
Melisa Kesmez
Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku