Hani eskiler demişler ya, “önce refik sonra tarik.” Ben bu meçhul ve muhayyel yolda kalem ve kâğıdı seçtim kendime refik olarak. Bu mektuplar boyunca gizli ve aşikâr cümle hâllerime bu ikili şehadet edecektir.

Bir nisan yağmuru sonrası dinginliği, / Yuvalanmış gözlerine. / Eleğimsağmalar

Şair boşuna,”yârin dudağından getirilmiş/ bir katre alevdir bu karanfil.”dememiş. Mutlaka bir bildiği olmalı. Zaten, söz konusu olan yârse neler söylenmez… Karanfil bile, yâre borçlu bu dizlere göre.

Zamanı, zambak kokulu avuçlarına ipek bir mendil gibi düren muhayyel periye…

Ellerin hep beyaz zambakları hatırlatır bana. Gülüşün seherde yeni açmış gülü…

Sözlerimin başlangıcında selâm sana muhayyel peri,
Dün yine ellerini düşündüm , o bembeyaz zambakları andıran dürüldüğünde gonca, açıldığında gül olan ellerini.Biraz hüzne büründüm biraz sevince gark oldum.

Hep yürekler üstünde açar. / Naçar ruhlara, / Yağmur serinliği

Sevmek, suda yanıp ateşte buymaktır. / Sevmek, bin bir hayalden; /

Ne güzel sesin var sesin bir masal. / Adında gül açar sen güle

Akşamın alacasında sevdim seni aşikar. / Zaman dardı. / Güneşin

Ayrıca bu cevabı sizlerle paylaşacak kadar güçlü ve cesur da değilim. Bu durumu ister ketumluk, ister korkaklık, isterseniz de ifşa kabul edin…

Erguvanî akşam saatlerinde, / Nefes nefese, tırmanırdık dik yokuşları. /

Ey gözleri sinemde yaralar açan hüma!
Susma konuş benimle ihtiyacım var,su gibi akan dilinin ilacına…

İşte aşk, bu renk ve usare harmanından derlenen, muhtevasında ateş, su, hava ve toprağı cem etmiş füsunlu bir iksirmiş… Ruhlara üflenen can iksirinin özü aşkmış meğer. Onu bilenler bilirmiş…

Selâmın ardınca,
Bugün Ankara’ya yağmur yağıyor ve bende bir burukluk var... Derunumda bir yerlerde erguvanî hüzün çiçekleri açıyor.

Kuğular da bu güzellerin ve güzelliklerin bir parçası. Beyaz renge ayrı bir anlam katan, zarafet ehli. Hilkatin beyaz incileri…

Bakışların gözümde yanan kandil daima. / Bazen çayımdaki dem her dem gönlüme hüma.

Ateş mevsiminde buymaktır ellisinde aşk. / Ötelerden yüreğe çavan kör eden bir şavk.

Seher vakitlerinde, Kâbe siyahı kirpiklerinde bir katre gözyaşı olmak istiyorum. Turna teleklerinde selâmlar yolluyorum meçhul ve bî bedel iklimine…

İlk mesajı, semaverin fokurtusu verdi. Demlik , hüzün zarfına bürünmüş içli mektup misali beklemedeydi. Saat , zamanı sırtında taşıyan dervişleyin yorgun , yorgunluğunu tik takların gölgesine gizlemeye çalışıyordu.