Hayat Memat:
Mermer tezgâh Evet, tezgâh kavramını, toplum olarak, anlam genişlemesine uğratmış, gerçek anlamı dışında, tuzağa düşürme anlamında kullanmışız. Eskiden tuzaklar kalın iplerle, ağaçlarla, demirlerle yapılırken, şimdi de mermerden yapılıyor. Herkes birbirini tezgâha getiriyor. Hem de mermer tezgâha

Oyunlar, dedik Değişen dünya şartlarında değişen oyunlar Kumda oynayan çocuklar, artık çocuk yuvalarında halıflekslerde, internet sayfalarında, playstation başlarında Ne oyunu oyun olarak görebiliyoruz, ne de zamanı zaman olarak

Bu yıpratıcı süreci doldururken bu günlerde elimde Cevat Akkanatın edebiyat hayat memat adlı denemelerden oluşan kitabı var. Kitap üç bölümden oluşuyor; Sanat Edebiyat , Edebiyat Hayat , Hayat Memat. Toplam 174 sayfadan oluşan bu eser, bazen kişisel, bazen toplumsal, bazen düşünsel, bazen edebi, bazen sanatsal eleştirilerden oluşan bir

Sağlıksız başta sağlıklı beden ve getirdiği adalet üzerine...

Tarihsel süreç içinde toplumların yönetim biçimlerini incelerken, iki yönetici tipi gördüm; askeri yönetim ve siyasal yönetim... Dünyada gelişmiş, gelişmemiş, imparatorluktan site devletine, hatta eyalet yönetimine kas sisteminden klanlara kadar bütün yönetim biçimleri aynı; askeri ve siyasal...

Sağlı sollu düşler görüyorum. Önlü arkalı politik mecmualarda… Adım halk. Kalkıp dimdik duruyorum şu karavaşlar karşısında.

Enteresan bir ülkedeyiz/ülkeyiz. Biri bir şiir okuyor mahküm ediyor bürokrasimiz, biri bir şiir okuyor başbakan yapıyor halkımız. Ne kadar da okumaya meraklıyız.

Dün önemli bir gündü;dünya kadınlar günü. Eminim birçok kadın sevindi,birçok kadın üzüldü, birçok kadın umursamadı, birçok kadın da gözyaşlarını ya içine, ya mendillerine akıttı.

Kadınlarımız,adımız sizinle anılmakta beşikten mezara. Siz kendinizle anılıyor musunuz? Nasılsınız? İyi misiniz? İyi olmanızı cenab-ı Allah'tan dilerim (hükümetten fırsat bulursam)

Bu şehir yaman bir düş olan hayatımın yansıyışı olarak kalsın istiyorum. Bu sokaklar, küçük olayları büyük yaşamanın bir sancısı. Küçük bulutlar büyük gökyüzünü nasıl etkilerse işte öyle. Bulutsu bir yaşamın bir insan üzerinde bıraktığı izler…

Bir düşünün “hapı yutmak” değimini, ne kadar korkunç bir şey ifade ediyor. Bizi umarsızlıkta en uç noktaya ulaştırıyor. Geriye dönüşü yok. Peki, hiç düşündünüz mü? Hapı yutmak bu kadar korkunç ise, ya hap ne hissediyor yutulurken? Acaba kim daha şanslı, yutan mı, yutulan mı?

Bir tutkudur şiir. Apayrı bir yaşama biçimi…
Hayallerle yaşar insan; köşklerde saraylarda yaşadığı gibi. Yağmur, kar, tabiat, deniz, bazen işkence, bazen mutluluktur insan için. Yüreğinin derinliğindeki duyguların ifadesidir şiir.

—Gidiyor musun?
Ne çok şey saklamıyor gözleri. Gözler yalan söylemez ki… Söyler mi yoksa? Şimdiye kadar sevdiğini hiç söylemedi, değil mi? Sen ona söyledin mi?

beni kimliği bozuk bir cumaya bağladım. sizi okuyorum yazılmamış satırlarda. ellerim denizi rengine göre çalkalamakta. iki

sanki seni tanıyorum. aynı sokaktan geçmiş gibiyiz. bir sinema salonunda karşılaşmış gibi, göz göze gelmiş gibi,

Kuıtuluş Parkı... Havuz kenarı ve havuzda yüzen balıklar... Bir bankta oturuyorum.
Yoksulluk sınırının altında kalan babamın emekli maaşı yetersizliği ve hükümet tarafından emeklilerin hala fazla maaş alıyormuş muamelesi görmeleri yüzünden sinirle yere tükürüyorum.
Kuşluk Sanat Edebiyat Dergisi - Mart Sayısı 2007