Adam bizi bize bağırıyor.
‘Bana hayatımı geri verin.’
Spartaküs de aynı şekil de bağırmamış mıydı? Binlerce yıl sonra, başka bir coğrafyada ve başka bir hayatta, bir adam, tıpkı Spartaküs gibi bizler, sizler, onlar ve ötekiler için aynı çığlığı atıyor.
‘Ben Herostratus. Artemis Tapınağını ben yaktım. Benim adım çağlar boyunca anılacak ama sen Kleon, Efes kentinin baş yargıcı. Seni kim hatırlayacak? Hayır, sen de beni yargıladığın için anılacaksın.’
Kadın erkek ilişkilerini anlamının en kolay yolu, marullar ve bezelyelerin davranış biçimlerini incelemekten geçiyor. Tarihten de eski bu can alıcı meseleyi hala kavramadıysanız, size naçizane sürücü ehliyet kurslarında okutulan trafik kitabını tavsiye edeceğiz. Hala mı tık yok. Çaresiz, baş rollerini Şebnem Doğruer ve Gürol Tonbul’un paylaştıkları ve Behiç
Yanık bir türküde anmak onu. Yokluğunun keskin kokusu hala havadayken. Sonra, paylaşılan porselen gaz lambalarının titrek ışığı. İnatla, inançla dünya görüşünden ödün vermeden sürdürülen mücadele yılları. Demokrasiye aç, adı konmamış kitleleri bir araya getiren görkemli konserler. Sevenleri, hayranları ama en unutulmazı, insanın içini titreten o sesi. Yumuşacık kadife
Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde ülkenin birinde, köylerde yaşayan çocukları eğitmek ve meslek edindirmek için kurulmuş okullar varmış. Bu okullarda, aydınlık yüzlü insanlar, yüreğinin ve aklının pırıltısı gözlerine vurmuş çocuklar yetiştirirlermiş. Akıl ve vicdan birlikteliği esasına dayanan eğitimde amaç, bu aydınlık ülkenin insanlarını
Ancak bu kadar olur. 90’ında hayata yeniden başlamak böylesine incelikli ve duyarlı bir dille anlatılabilir. Alaycı yaklaşımındaki zarafet mi yoksa akıcı yazılışından kaynaklanan kolay okunuşu mu bilemiyorum ama Gabriel Garcia Marquez’in ̵
Dünyanın hiçbir oyununda, vahşete ve teröre bu kadar çok gülünmemiştir. Ve hiçbir oyunda bu kadar çok insan ve bu kadar çok kedi katledilmemiştir. Kan gövdeyi götürürken biz seyirciler, cehennem zebanileri gibi kahkahadan kırılıyoruz.
Birden kendini külkedisi gibi hissetti. Saat gece yarısı 12.00’yi çalınca bütün dansçılar farelere, ışıltılı kostümü ise eski kıyafetine dönüşecek gibi geldi. Ama sadece bir anlık şüphe. O kadar. Gülümsedi. İşte burada, dünyanın en prestijli bale to
Zamanın Hangi Rengindesin? / Seval Deniz Karahaliloğlu / Leylak rengi
Ahhhhhhh! Daha fazla tutamadığım soluğumu bir nefeste geri vermiştim. Sanki çok derinlere dalmışım da vurgun yememek için yüzeye çıkmaya çabalayan ama bir yandan da acele etmek istemeyen balık adamlar gibi hissediyordum kendimi. Karşımdaki adam bir yandan
Yaşlı, koca göbekli, kel kafalı, obur, içkici, üstelik kadın düşkünü bir Kazanova. Beş parasız kalan Falstaff, koca göbeğine ve ilerlemiş yaşına bakmadan iki soylu kadına aşk mektupları göndererek, zengin kadınlar vasıtasıyla kocalarının paralarından fayd
Tiyatro ahlakından, etiğinden ve oyunculuğundan sorumlu nöbetçi müdür olarak, Oyun Atölyesi Genel Sanat Yönetmeni Haluk Bilginer, bilgisi olduğu halde oyuna keyfi olarak 50 dakika geç gelen ve mazereti sadece ‘unutmak’ olan oyuncuya ne yapar?
Pet şişeyi yumuşak oyuncak ayıcığı gibi yanağına dayadı. Yanağını pet şişeye, ona göre ise hayali ayıcığına sürterken muhtemelen çocukluk düşlerine daldı. Annesinin güvenli kucağının sıcaklığı sesine yansıdı. Biraz daha kendini kaptırsa, sıcak sütünü içir
Gri takımlarıyla, zarif insanlarla donatılmış resimde, ‘punctum’ noktası gibi duran aykırı Japon’a alıcı gözle bir daha baktı. Birden, onun Willy Loman’ın aksine, ortamın kurallarını zorladığını sezinledi. Uygunsuz kıyafeti ve tavr
Bükülen, kıvrılan, akışkan bir sıvının içinde zarif bir biçimde süzülen bedenlerin oluşturduğu tablo, uzakta kalan masal ülkesinin naif bir aksi gibi duruyor. Ve nihayet sihirli bir değnekten yayılan pırıltılı notaların oluşturduğu müziğin ahengine kendi
Utanmadan karşısına geçip ilk önce başımı deli gibi sağa sola salladıktan sonra, saçlarımı bir güzel dağıtmış, hatta ellerimle şöyle bir de karıştırınca,
Benim Rapunzele benzeyen at yelesi işin içinden çıkılmaz bir hal almıştı.
Elinde tarakla ardımdan k
Sınıf, yapılan savaş ve kazanılan Osmanlı toprakları ile ilgilenirken ben bütün utanmazlığımla, küpenin çok hoş olduğunu ve beyaz elbiseme de çok iyi gideceğini düşünmekteydim.
Yavuz Sultan Selim hakkındaki o anda edindiğim ilk kanı, çok zevk sahibi old
Bazı insanlar için yazmak, yemek yemek, su içmek kadar doğal bir ihtiyaçtır. Yani benimki ihtiyaçtan. Bir vakit, hayatımla, ne yapmak istiyorum diye sordum kendime? Cevap : Yazmak. İşte bu kadar basit.
Yazmaya başlamadan önce, o kadar kayda değer bir geçmişim yoktu. Yok öyle, süslü, etiketlerle donanmış etkileyici bir özgeçmiş istiyorsanız. Ben de var. Ama maalesef işe yaramıyor. Zaman zaman Circilium Vitae'mi ?! (neden Türkçe Öz Geçmiş demeyiz acaba?) elime aldığımda, vay be neler de yapmış diyorum, sonra kendime geliyorum. Bu çok iş yapmış görünen insan düpedüz benim. Bir de ardıma bakıyorum, bir arpa yol gitmişim. Yani, dere tepe düz gittiğiminin hikayesinin pek o kadar da çok ilgi çekici bir yanı yok. Dedim ya ben yazmaya başladığım tarihi Milad kabul ediyorum. Ama ille de bir şeylersöylemek gerekiyorsa serbest gazeteceyim ve son sekiz yıldır sanat üzerine dilim döndüğünce sanatçılarla söyleşiler yapıyorum.
İzmir
Tümüyle serbest yazın. Belki biraz denemelere uygun
Etkilenmek ne derecede doğru bilemem ama beyinsel olarak beslendiğim isimler, Roland Barthes, Jorge Luis Borges, Braudel, Anais Nin, Oscar Wilde, Bernard Shaw, Umberto Eco, Atilla İlhan, İlber Ortaylı, Ünsal Oskay, Murathan Mungan,..
Kendimi kimseyel özdeşleştirmiyorum yada kendimle paralellik kurmuyorum. Her yazarı bağımsız bir evren olarak düşünüyorum. Nacizane kendimi de.
