Parmaklarýnýn arasýndan denizi damlatýyordu
En saf doða þairi balýkçýlar
Sallarýnýn köþesine kývrýlmýþ denizi
Ufak bir yemle kendine çekiyordu
Bildiðimiz dýþ dünyadan
Bi hayli farklýydý elleri
Hele parmaklarý
Arasýndan denizi damlatýyordu

Gün yüzü görmeye çalýþan gözü kapalý
Üstünde yýllarca toz birikmiþ insanlara
Seni anlatmaya karar verdiðimde
Denizi izliyordum
Parmaklarýndan deniz
Nasýl da damlýyordu

Üstüne üstlük birde ellerim
Sanki sana inkar edilemeyecek yakýnlýktaymýþ gibi
Kalem tutuyordu
Dokunduðun þeyler bildiklerimin ötesinde
Beni solgunlaþtýrýyor
Ama hayalle her tanýþmamda
Ellerin parmaklarýný taþýyor
Parmaklarýn denizi damlatýyordu

En bilindik söylemle
Seni seviyordum
Gizli kapaklý, þair özgünlüðüyleyse
Sana inanýyordum

Veya birtakým karanlýk giysiler içinde
Seni bekliyordum
Gündüzler bekletiyordun saçlarýnýn arasýnda
Hele ki bir açýversen
Sabahlarý salýversen buralarýma
Beni görecektin

Korku birikmiþ binalarýn her odasýnda
Geceleyip, topluyordum uçsuz bucaksýz
Yokmuþ sayýlan korkularý
Beni tamamlýyordun
Nasýl da damlatýyordun denizin damlalarýný
Sanki salýmýn köþesine her çekiliþimde
Beni seviyordun

Sana inanýyordum eski bir zamanda
Denizi avuçlayacaktýn
Þimdiyse damlatýyorsun parmaklarýndan.
Seni seviyordum veya baþka bir lisanla
Sana inanýyordum, eski bir zamanda
Þimdiyse, damlýyorsun, parmaklarýmdan.