Kolektif alan, kendisini özelleþtiren iþtaha göre bir kezlik daðýtýlýyordu. Hikâyeye göre ilk daðýtým sürecinde kolektif güç kimi kiþilere takdir edilerek verilmiþti. Bu takdir içinde her þey dört dörtlük deðildi. Takdir edilenler mülk sahipli eylem alaný içinde yaþandýkça aksamalarýn düþünce, eylem, söylem davranýþlarý ortaya konup geliþtirilecekti.

Özel mülk sahipliði anlayýþý iki ayrý eylem, söylem ve düþünce alaný açmýþtý. Ýlki varlýklý kesime göre açýlan varlýklý oluþla davraýlan eylem alanýydý. Sadaka verme, kurban kesme gibi.

Ýkincisi yoksul kiþilere göre açýlan eylem alanýydý, Kutsama, dua etme, sadaka alma, þükretme, yoksulluðu miras býrakma, kadere göre takvacý yaklaþýmla davranma gibi eylem alanlarý açýlmýþtý.

"El, kendi mülkünü keyfi daðýttý" söylemi kolektif alan içinde icra edilemezdi. Kolektif olup biten sürecin varlýðý içinde ve kolektif alanýn eylemlerine göre kolektif varlýk ne kiþilere verilebilirdi. Ne keyfi olaraktan kiþilere daðýtýlabilirdi. Baþlangýçta inþacý olan kolektif öznenin eylemi reel olarak kiþisi özne davranýþýna indirgenemezdi.

Bu tür çarpýtmalar ancak soyut söylem olarak olasýydý. Kolektif ortamýn ortada kaldýrdýðý kiþisi korku ve kiþisi kaygýlarýn yerini kolektif korkularla kolektif kaygýlar almýþtý. Kolektif duygular üzerinde yapýlan geri ketlenici kiþi bencillikleri üzerinde yapýlacak akýl oyunlarýyla kiþileri ikna edip süreci çarpýtmak mümkündü.

Kolektif alan eylemlerine karþý "El, kendi mülkünü keyfi olarak daðýttý" söylemini ortaya koyabilmek için ya yeni bir yol bulacaktýnýz. Ya yeni eylem alanlý yeni bir yola açacaktýnýz. Yeni yol bulundu.

"Yeni bulunan yol", kolektif mülk söylemi yerine El 'in mülkü demenin söylemiydi. El 'in mülkü söylemi kiþinin tamahýna göre söylenecek, bencil tamahlarla süslenebilecek eylem alanlarý içinde yürünebilir "bir yol açma iþiydi.

Kolektif duygular zeminli alan içinde kiþisi kaygýlarý güden korkularý akla düþürdünüz mü o yol yürünür oluyordu. Yeni yürüme alaný açýlýyordu. Tüm modülasyonlar akla düþürülen kiþi kaygýlý duygular üzerine hitapla olacaktý.

Mülkün sahibi El 'dir söylemi kolektif olmayaný belirten, kolektifolaný gizleyen bir söylemdi. Gizlenenin ve gizliciliðin kaynaðý böylece ortaya konmuþtu. Mülkünü daðýtan El söylemi, þimdiki köleci anlayýþýn baþlangýç hikâyesiydi.

Gerçek olan, inþaca olan kolektif oluþ yerine ve kolektif oluþ üzerine hayali söylem ve anlamlarla inþa edilen "mülkün sahibi" söylemi için, bu takdir ilkten beri bu böyleydi denecekti.

Kolektif liðe karþý bulunan yeni yol "mülkün sahibi" söylemiydi. Kolektif özgeciliðe karþý yeni açýlan alan içinde de yürünecek "yeni yol açma" iþi de "mülkün sahibine mülkünü keyfe göre, kiþisi tamahlara göre daðýttýrma iþiydi. Ýlk daðýtýmýn, köleci ittifakýn aðzýndaki hikâye þöyle ifade edilecekti.

Kuralar çekilmiþ, herkes El mülkünden kendisine düþen kýsmetten payýný almýþtý. Paydan kimine çok verildi. Kimine az verildi; kimine de hiç verilmedi denecekti. Payý verilmeyenler yeryüzüne daðýlýp kýsmetlerini arayacaklardý.

Yani kýsmetsizler, birçok olan her hangi bir mülk sahibinin koruyan, gözeten iradesi altýnda çalýþacaktý. Nasibi olmayan kiþilerin kýsmetine de çalýþmak, itaat etmek, aðýr baþlýlýkla teslim olmak düþmüþtü. Mülk nasip deðildi. Zenginlik te kýsmet olmayacaktý. Çalýþmak anlýna yazýlmýþtý.

Bu ilk paylaþým þekli ile oluþan zengin fakir olgusu, ezelden ebede sürecek deðiþmez bir takdir olmakla bu tasým böyleydi. Kaderdi. Kadere razý olacaktý. Ýlk daðýtýmýn böyle bir takdir olduðu ikrarý, imanýn en temel þartýydý.