Akýn ve Asena, kitaplarýnýn baþarýsýný kutlamak için bir akþam yemeðine çýktýlar. Yemek sýrasýnda, Asena babasýna bir soru sordu:

- Baba, seninle bir þey konuþmak istiyorum.
- Tabii kýzým, ne konuþmak istiyorsun?
- Baba, ben... Ben üniversiteye gitmek istiyorum.
- Üniversiteye mi? Neden?
- Çünkü baba, ben arkeolog olmak istiyorum. Senin gibi.
- Senin gibi mi? Ama kýzým, sen zaten arkeologsun. Seninle birlikte Atlantis'i bulduk.
- Evet, baba. Ama ben daha fazlasýný yapmak istiyorum. Ben de senin gibi araþtýrmak, keþfetmek, yazmak istiyorum.
- Anlýyorum kýzým. Ama bunun için üniversiteye gitmene gerek yok ki. Sen zaten çok yeteneklisin. Seninle birlikte çalýþabiliriz.
- Baba, seni çok seviyorum. Ama ben kendi yolumu çizmek istiyorum. Benim de kendime ait bir hayatým olmalý.
- Peki, kýzým. Sen bilirsin. Hangi üniversiteye gitmek istiyorsun?
- Baba, ben... Ben Amerika'ya gitmek istiyorum.
- Amerika'ya mý? Neden orasý?
- Çünkü baba, orada çok iyi bir arkeoloji bölümü var. Ve benim kitabýmý okuyan bir profesör, bana burs teklif etti.
- Burs mu? Hangi profesör?
- Profesör John Smith. Atlantis üzerine çalýþan bir uzman. Kitabýmý çok beðendi ve benimle tanýþmak istediðini söyledi.
- John Smith mi? O adam mý? Ama kýzým, o adam çok tehlikeli!
- Tehlikeli mi? Neden?
- Çünkü o adam, Atlantis'i bulduðumuzu iddia ettiðimizde bize inanmayanlardan biriydi. Bizi deli ve yalancý ilan etti. Bize karþý kampanya yürüttü. Bizi rezil etti.
- Öyle mi? Bunu bilmiyordum.
- Evet, öyle. Ve þimdi senin kitabýný okuyup sana burs teklif ediyor. Bence bunun altýnda baþka bir þey var.
- Ne olabilir ki baba?
- Belki de seni kandýrýp Atlantis'in yerini öðrenmek istiyor. Belki de sana zarar vermek istiyor.
- Hayýr, baba. Böyle bir þey yapmaz. O çok iyi bir insan. Bana çok nazik davrandý.
- Kýzým, sakýn ona güvenme. O sana tuzak kuruyor olabilir.
- Baba, lütfen böyle konuþma. O benim hocam olacak. Ben ona saygý duyuyorum.
- Saygý duyuyorsun ha? Peki ya bana saygýn nerede?
- Baba, seni de saygý duyuyorum. Ama bu benim hayalim. Lütfen beni anla.
- Anlamam mümkün deðil kýzým. Seni Amerika'ya göndermem!
- Ama baba!
- Hayýr, hayýr ve hayýr! Bu konu kapandý!

Akýn ve Asena, yemeklerini bitirmeden kalktýlar ve eve döndüler. Aralarýnda büyük bir soðukluk vardý. Asena odasýna çekildi ve aðladý.

Akýn ise salonda oturup düþündü:

"Kýzým Amerika'ya gitmek istiyor... John Smith'in yanýna... Bu iyi bir fikir deðil... Ona engel olmalýyým... Ama nasýl?"

Akýn, bir plan yapmaya karar verdi. Ertesi gün, Asena'ya bir sürpriz yaptý:

- Kýzým, sana bir þey söylemek istiyorum.
- Ne söylemek istiyorsun baba?
- Seninle birlikte Amerika'ya gitmeye karar verdim.
- Ne? Gerçekten mi?
- Evet, gerçekten. Senin hayalini desteklemek istiyorum. Seninle birlikte üniversiteye gideceðim.
- Ama baba, senin burada iþin var. Senin burada arkadaþlarýn var. Sen burada nasýl býrakýrsýn her þeyi?
- Önemli deðil kýzým. Senin için her þeyi yaparým. Sen benim her þeyimsin.
- Baba, çok teþekkür ederim. Sen çok iyi bir babasýn. Seni çok seviyorum.

Asena, babasýna sarýldý ve mutlu oldu. Akýn ise gülümsedi ama içinden geçenleri söylemedi:

"Seni Amerika'ya göndermem kýzým. Orada seni bekleyen tehlikelerden habersizsin. Ama ben haberdarým. Ve seni koruyacaðým. John Smith'e de dersini vereceðim. Atlantis'in sýrrýný kimseyle paylaþmayacaðým."

Akýn ve Asena, Amerika'ya gitmek için hazýrlanmaya baþladýlar. Arkalarýnda Atlantis'in sýrrýný býrakarak yeni bir maceraya doðru yol aldýlar.