22b
Dumuzi, Geştinna hikayesi gibi. Ancak bu hikâyede sunu ilahi ittifaklar gibi grupların birbirine yakınlaşması için değildi. Aksine grupların yasak bir meyveyle birbirini aldatıcı, kandırıcı ve tuzak kurucu seremonileri işleniyordu.

Yasak açıklanmıyordu. Biz biliyoruz ki yasak, izole bir totem geçmişin hafıza kaydını burada bu biçimde bir anlatımla dışa vurumdu. Bu anlatım köleci dönem içindeydi. Çünkü aldatma, hile, tuzak kurma vs. hep köleci mantığın köleci dil unsurlarıydı.

Köleci anlatımda karşı grup sunuları yakınlaşma için değil de karşı tarafa aldatma, yanıltma (ikna etme) biçimi üzerinde söylüyordu. Âdem’in Hava’ya Hava’nın Âdeme yaklaşımı köleci ve hileci mantıklı yaklaşımdı.

Sunular hep karşı Eva tarafından karşı Ademe gruba ya da grup temsilcisi ademe yapılıyordu. Sunan ve sunulanlar karşı gruptan karşı cinslerdi.

Totem dönemden ilahi ittifaklı dönem içine geçişte yanıltma aldatma yoktu. Yanıltma aldatma hile özel mülkiyetçi tasavvurla kotarıldı. Hile köleci sistem içinde günümüze kadar geldi. Günümüzde bile dehşetengiz biçemde süren yüz seksen derecelik dönmelerdi. Bir gün söylediğini diğer günkü sözüyle dün dündür bugün bugündür diyen yalanlama işiydi.

Âdem ve Hava birçok geçiş dönemlerini ifade eden hikâye sanatı söyleyişiydi. Hikâye bir ittifakı olay karşısında, eski totem yasağını aşma işiydi. Âdem ve Hava üreten zıt gruplardı.

Âdem ve hava üreten, kendi meslek çekiciliği içindeki zıtların izole ayrıştırıcı lığı ve yine zıtların cinsel çekiciliği üzerinde yakınsayan geçiş sürecini motif etmenin dil anlatımıydı.

Geçiş dönemi hikayeleri hem şimdiyi anlamaya matuftu. Hem kendi sonrasına köleci bir izan ile geri bağlanıcı bir zihinsel ikna metoduydu.

Geçiş dönemi anlatım ve ritüelleri gelişmiş bir sosyal zekâ ve gelişmiş bir kolektif zekâ işiydi. Âdem ve Hava anlatısı içinde her biri ayrı bir zıt grubu temsil etmenin ifadesiydi.

Kendisine yiyecek takdime si sunulan Âdem’in grubu, sunucu olan karşı grubu, Eva grubu olarak takdim etmektedir.

Bu tür anlatımlar içindeki zıt grupları birbirine yaklaştırıcı müktesebatlar, ilk totemi grubun ilahi temas olguları içindeki analojiden çıkarılmıştılar. İlk temaslar totem yiyeceğini karşı gruba kurban sunusu yapan takdimeler ilk tapınak temaslarıyla zaten ortaya konmuştu.