Teknolojide sýnýrlarýn zorlandýðý günümüz dünyasýnda ne yazýk ki "insan sýnýfý", insanlýkta sýnýfta kaldý.

Çeþitli alanlarda geliþmekte olan ülkelerden her daim dem vuruluyor da kiþiliðiyle, duruþuyla, davranýþýyla örnek olan insanlardan pek bahsedilmiyor.

"Kim kime dum duma" devrinde ben hala "huyu suyu iyi olsun" kafasýndayým ne tuhaf deðil mi?

Ýnsanýn bir üst modeli yok piyasaya yeni sürülen. Ya da hýzlandýrýlmýþ turla 9 aydan 6 aya indirilemiyor hamilelik süreci, bedelli gebelik hakký çýkmýþ da kýsa dönem gebeliði tercih eden de yok.

Bebekleri doðar doðmaz konuþturup, bir hafta içinde yürütüp, diþlerini tamamlatýp, konuþturamýyor o üstün teknoji dediðimiz dev.

Yýllar geçiyor, teknoloji, bilim geliþiyor ama insan yine her yerde ayný insan; bilgi var ama görgü yok, eðitim var öðretim yok... En çok bencillik, hýrs, nefret, ego yükleniyor bu zamanýn yetiþtirilenlerine. Sözüm güzel insan tanýmýný reddeden ve terkedenlere.

Bugüne dek yapýlmýþ, yapýlan ve yapýlacak olan her þey insanýn yaþam kalitesini daha konforlu, daha rahat hale getirmek, daha az zaman harcayýp, minimum emek verip daha fazla para kazanmak için.

Asýl eksik kalan ne biliyor musunuz eski insanlarýn o unutulmaz zerafeti, naifliði, içtenliði, merhameti, yardýmseverliði, anlayýþlarý, hayat ilkeleri ve hakiki sevgileri.

Sonuç olarak, umutsuzluðuma tekrar umut ekerek "dilerim ben ölmeden insanlýk tekrar dirilir", demek istiyorum tüm kalbimle.

Aysel Yýlmaz