BÖLÜM 2

Akþamýn ilerleyen saatleriydi. Ýsa, sesler duyarak uyandý. Bir þeyler kar üstünde süratle ilerliyordu. Kara bata çýka ilerleyen bir þey. Bu ses bir tane deðildi. Yerinden kalktý mýzraðý tutarak. Kalbi korkuyla çarpýyordu. Ateþe odun attý. Çevreyi kolaçan etti. Hibçri þey görünmüyordu, zifiri kafanlýkta ne görebilsin ki. Ayak sesleri kesilmiþti. Ama birden bir nefes alýp veriþ sesi geldi kulaðýna. Arkasýndan geliyordu. Orada onu mideye indirmek için fýrsat kollayan bir canlýk vardý. Ayak sesi duyup karþýya döndü. Kurt ateþ aydýnlýðýna girdiði anda vahþi ve açlýktan deliye deliye dönmüþ ve bu sayede cehennemin en kötü yerini görmüþ bakýþlarla karþýlaþtý, Ýsa dona kalýr gibi oldu, aðzýndan salyalar akýyordu, iri diþleri günlerdir et ya da kemik yüzü görmemiþ olmalýydý. Mýzraðý iki eliyle tutup iyice yaklaþmasýný bekledi; ama kurt ataðýný belli bir noktada kesmek zorunda kalmýþtý ve biraz kayýp ateþin kenarýna çarpýýp yanýnca cýyaklayarak geri çekilmiþti. Ýsa, Mercan’ýn kurtlara dair dediklerini hatýrlamaya çalýþtý. Ama korku ve panikle hepsi uçup gitmiþti beyninden ve bu kez salise ara vermeden diðer kurt devreye girmiþti.

Ýsa, yine ayný biçimde mýzrakla savunmasýný yaparken baðýrdý. Ýkinci kurt daha temkinki gelmiþti. Oysa önceki çok heyecanlý ve paldýr küldür bir saldýrý yapmýþtý. Ýkinci kurt çok sokulmamýþtý ve tehditkar bakýp hýrlayýp; “gece bitmeden seni mideye indireceðiz” der gibi bakýp soðukkanlý biçimde arkasýný dönüp tin tin gitmiþti. 3. ve 4. kurt saðdan ve soldan ayný anda atak yapmýþtý. Ýsa, mýzrraðý bir saða bir sola çeviriyordu. Ateþin dibindeydi. 3. kurt hýrlarken iki ayaðýný pat pat yere vurdu öfkeyle. Dördüncü kurt ise Ýsa’nýn çevresinde üç dört daire çizdi, sokulur gibi atak yapýp geri gitti, Ýsa da o sokulur gibi yaptýðýnda mýzraðý hazýr vaziyette bekletiyor ve mýzraðý ileri doðru ittiriyordu onu þiþleyecek gibi. 3.4. kurt da taktiklerini uygulayýp geri çekilmiþti.

Toplaþýp aralarýnda ne konuþtular. Uludular. Acaba ne sonuç çýkardýlar. Ýsa, onlarýn burayý terk etme kararý aldýklarýný umuyordu.
“Baþardým!” Korku ve kan ter içindeydi ve kalbi þiddetle çarpýyordu.
Kýsa bir süre geçmiþti.

Kurtlar avý yorarak yenmek, ona bir hata yaptýrmak peþindeydi. Bir açýk yara almadan en iyi bu teknikle bulunurdu.

5. ve 6. kurt ayrý iki yönden usulca yaklaþtý. 5. kurt hýrlayýp sokulma ataklarý yaparken 6. kurt bu fýrsatý deðerlendirmek için çabalýyordu. Ýsa bunu baþta anlayamamýþtý ama 5. kurtun taktiðini saliseler sonra çözmüþtü ve 6. kurtun hareketlerini gözden kaçýrmamaya dikkat ediyordu. Git git 6. kurt ona daha çok sokuluyordu. Bundan beþinci kurtun katkýsý çok büyüktü. Saliseler ve saniyeler geçtikçe Ýsa daha fazla yorgunluk hissetmeye baþlamýþtý. Bir an mýzraðý elinde düþürdü, bu sýrada 6. kurt ayaktan kapmak için atak yaptý. Ýsa mýzraðý alacaktý; ama ateþ daha yakýndý. Eline geçirdiði ucu yanan odun parçasýný kurdun yüzüne bastý. Tam gözüne isabet ettirmiþti. Kurt cýyaklayarak kaçtý ve korkuya kapýlan kurt sürüsü bütün cesaretini kaybedip karanlýkta eriyip gitti. Son saldýran en cesur olandý. Büyük ihtimalle hayatýnýn geri kalanýný tek gözlü geçirecekti.
Ýsa kurtulduðuna inanamýyordu. Onlarý yenmiþti þimdilik!
Bunu baþarmasý kendine olan güveni yerine getirmiþti. Büyük bir iþ baþardýðýný düþündü. Kurtlar bu saliselerde kendi aralarýnda yine toparlanmýþlar ve uluþmuþlardý ve Ýsa tetikte saðýna soluna göz gezdirip beklerken 7. Kurt yanaþtý sakince. Yüzü yara bere doluydu. Geçmiþ avlarýnlarýndan ve hemcinsleriyle girdiði kavgalardan kalan izler. Hatýralar. Pis pis baktý ve hýrladý: “Bak arkadaþým biz yedi kiþiyiz, sen ise bir kiþi. Neden direnip güçlük çýkarýyorsun. Pes et ve kurtul diyordu sanki.”
“Pis kurt defol git!” diye baðýrdý.
Kurt onu umursamadý.