caným , bu gece..
ne seni istiyor . ne kendimi…
hayal meyal , kýrýk dökük , hem gebe .
dudaðýndaki þarkýmýn alevden izi..
yokluðunsa suskun...
alaþaðý eden etti her rengi..
ölüm bile gözlerinde diri’dir, de desem..,
her aþk zülüm , þavklarý kezzap..
sen , atmaya kýyamadýðým süslü bir azap....
sen , yok’un var’a çaldýðý çapraz bir desen,
o gün bana ‘tamam bebegim ‘dedin ya sen..
caným bu gece,
ne seni istiyor , ne kendimi..
sesin boynuma asýlýyor gizlice..
güzel gözlüm , ‘sen’ ve ‘ben ‘,
hariç,
eðreti bakýyor her sesten hece…
gün geceye yaralý kavuþmadan önce;
'üzme kendini de, beni de !',dedin ya sen ,
devirler, çaðlar dizçöktü önümde…
hayat atý dörtnala koþtu umudun peþine...
nefes nefese....
aah caným bu gece..
getirse , zaman avuçlayýp da seni,
yahut kader alsa pençesine ,
ne ‘ölü’ kalmýþtý mezarda þimdi,.
ne de ölümü olan tek bir ‘diri’!...
caným , ne seni istiyor,
ne kendimi...