Yalnızlık bitti artık, / Çekip gitti ardına bakmadan. / Geceyi

son doğum günümde bana gelen bir hediye için yazdığım minik, minicik bir yazı. az önce yazı arşivimi karıştırırken gördüm, ve öylesine açıp baktığımda gerçekten paylaşmaya değer olduğunu analdım. ve buraya kopyalıyorum.

bir masal denemesi

Aşağıdaki satırları parmaklarımdan döküldüğü gibi gönderiyorum. Üzerinde hiç düzeltme yapmadan, hiç oynamadan gönderiyorum. Aklımdan parmaklarıma fışkıran ne varsa yazacağım. Biliyorum, yazdıkça içimdeki birikmiş huzursuzluk harflerin ışıltısıyla uçup gidecek. Biliyorum, yazdıkça kuşlar gibi kanatlanacağım. Biliyorum, yazdıkça kendime biraz daha yaklaşacağım. Bu bana msn mesajları dizisi biçiminde gelen hoş bir

korkularını ve kaygılarını anlatan bri arkadaşım bana demişti ki, bu anlattıklarımı sana bir mektup olarak yazsaydım karşılığıdna nasıl bir mektup yazardın.? mektubu yazmıştım. ama göndermek nasip olmadı. umarım bu sayfaya ulaşıyordur ve umarım mektubunu alır. ve işte o mektup:

eski teknolojiler, yani pek çok gelişmiş ulusun hurdaya kaldırdığı teknolojiler kullanılarak ülkemizde nükleer santrallerin yapılması düşünülüyor. peki nedir nükleer santral? nasıl çalışır ve neden deniz kıyıları tercih edilir bu santraller için? bilindiği gibi son günlerde japonyaya gelen dev dalgaların zarar verdiği bir nükleer santral var. sonuçlarını hepimiz biliyoruz.

ilk taslaklarımdan biri. bir gün mutla bitecek. peki o pırıl pırıl elbiseli karmaşık yüzlü adam kim? ve nedewn o halde? işte bu soruların yanıtını öykü bitince alacaksınız

AL, SANA BİR KUCAK AŞK GETİRDİM. / NÂR GİBİ KIZIL, VE BEMBEYAZ KAR

Ve açıldı cennetin kapıları yeniden, / Bitti sürgünü Havva ile Adem’in.

Hava ve toprak, / Su ve ateş. / Hayat ve

en sevgili için basit bir şiir denemesi. / Adını huzur koydum,

Arto Tunçboyacıyan Zetuni Zar. işte bu ezgi. ilk duyduğum anda bilincimi çepe çevre kuşatan sözcükler. öyle bir ezgi ki, hiç tadılmamış duygular, hiç sezgilenmemiş hisler, ve hiç içsenmemiş başka başka şeyler var içinde bu ezginin. biliyorum bu sözcükler ve aşağıda okuyacğaın yetmez çözmeye büyüsünü bu ezginin. ama dilim

Amon suskun şimdi. / Suskun ve rahat. / Biliyor amon

Bir surun tepesinde bir hayat. / Karanlığa bakıyor, / Bakıyor

En çılgın aşk adını bizden aldı. / Ancak en acemisiydik aşıkların.

Bitti sözler! / Durdu yanyana karanlık ve aydınlık. / Bir

Yıkıldı kentin kuleleri, / Bin bir başlı devin her başı düştü birer birer.

Gün yine acı başladı bu gün, / Başladı gün, acı ve sessiz.

Baharat kokulu akşamlar çok uzak şimdi, / Ağaçlar vermiş yapraklarını birer birer rüzgarın

Git! Durma. / Sakın ardına bakma. / Karanlığın kalbine kadar