Nice yýllar geçti, aradan...
Sen üniversiteye baþlamýþtýn. Kavak yellerinin tatlý esintisine kapýlmýþ, sýnýfta kalmýþtým, ben de.
Bir sýnýf arkadaþýmýz söyledi.
-Adresimi vermeyin ona, demiþsin.
Bu söz yetti bana.
Aslý var mý, yok mu? Oyun mu, gerçek mi? Araþtýrmadým.
Sessiz fýrtýnalar esen gönlümde tayfunlar oluþtu. Yandý, yýkýldý her yer.
Bir daha aramadým, sormadým ben de.
Unutmak istedim. Unuturum dedim.
Gönlüme sözüm geçmedi. Ýçin için yanan özlem ateþinin üstüne sevda benzinleri döküldü. Gittikçe büyüyerek, zamana yayýlan alevler bütün dünyamý sardý.
Senin anýlarýnla dolu o cennet kentte daha fazla duramadým. Gurbet yollarýna, özlem çöllerine, sevda daðlarýna vurdum kendimi.
Yýllar birbirini acýmasýzca kovaladý.
Bazan benim gibi sevda vurgunlarýnýn toplandýðý meyhanelerin abonesi oldum. Özlem bestelerinin körüklediði sevda ateþiyle, hayalinin þerefine kadeh kaldýrdým.
Bazan da türbeleri, yatýrlarý, evliyalarý dolaþtým. Dualar ettim. Özlem bitsin. Gurbet bitsin, diye..
Ermiþler gibi düþündüðüm zamanlarým oldu. Ayýn üzerine oturdum, dünyayý seyrettim. Benim gibi sevdalýlar, ayrýlanlar, kavuþanlar gördüm.
Ne yaptýmsa olmadý.
Seni unutamadým, bir türlü.
Denizlerin ortasýnda korkunç fýrtýnalara yakalanmýþ bir balýkçý gibi sessiz çýðlýklar attým. Ýmdat istedim. Sýðýnacak liman aradým....
Anladým ki, sevda denizinin kýyýsý yok. Limaný yok. Ömrüm bu denizde çýrpýnarak geçecek.
Sona doðru yaklaþmaktayým artýk.
Seni eski günlerden çok, çok daha fazla seviyorum þimdi.
Özlemine dayanamayacak kadar güçsüzüm. Benim için yitik bir liman oldun. Seni bulamýyorum.
Ömrüm seni aramakla geçti.
Söyle.
Neredesin sen..?

Mehmet Nacar
(Neredesin Sen'den)