En lüks binaları ameleler yapar; ama o binalarda zenginler oturur. Benim de işim, harç yoğurmak, demir bağlamak. Gerçi yüksekte kargalar da yaşar; fakat hırsızlıktan kurtulamazlar. Çaldığınız hayatların bedeli, iki üç kuruştur. İnsanları esaret altına almak, sizin özgürlüğünüzün güvencesidir.

Halk için, halk adına Ucuzluk istiyorum. Bu mümkün mü? Bal gibi mümkün. Mümkünlüde herşey mümkün.

Siz hangisi olduğunuzu düşünüyorsunuz?

Demokrasinin en sağlıklı ölçme aracı, Seçimler ve Halk Oylamalarıdır.

Neden iyi olsun ki her şey. Her şeyin güzel olabilmesi için; iyi düşünmek, iyi davranmak ve inanmak gerekiyor. Oysa öyle yapmıyoruz. Her şeyin iyi olmaması için, her şeyi yapıyoruz. Güzel şeyleri olabilmesi için, fedakârlık yapılmak gerek

Günümüz teknolojisi, bizim gençliğimizde olduğu gibi binlerce kitap devirmekten uzaklaştırdı bizi. Bilginin sahtesinin çokça üretildiği bir ortam yaratsa da iletişim kolaylığı ve çabuk ulaşılırlık getirdi. Yeter ki, şu büyüğümüz, şu beyfendü ya da hamfendü şöyle buyurdu, medyada şunlar bunlar anlatıldı kolaycılığına düşmeyelim. Binbir yüzlü canavarın bizden çok daha

Ülke gerçeklerinde gelişen sosyal ve ekonomik olaylar karşısında halka yansıtılan önlemler şaka gibi.

Demek kan görünce dayanamıyorum sence. O kadar güçsüz sanıyorsun beni. Ah, senin kanını, beynini bir satır tahtası üstünde görmeyi ne kadar isterdim! Ne çok isterdim bütün o cinselliğin bir kan denizinde yüzsün. Tutup kafatasından içerdim, sonra ayaklarımı göğsünün içinde yıkar, yüreğini olduğu gibi kızartıp yerdim. Demek güçsüzmüşüm ben.

Şimdi ne gerek var bir Hitler, Stalin, Mussolini ya da Firavun gibi “insanlık düşmanı” kabul edilmeye. O gün yargılanmadan, bugün yargılayalım kendimizi vicdanımızda.

Bir kadının yaratıcılığı, çalıştığı ve yarattığı kadarı ile ölçülüyorsa yetiştirdiği çocuklarından emekliliği mümkün müdür ? Hatta herhangi bir güvencesi olmadığı için, mutlu olmayan nice kadın boşanamamakta. Güvence altına alınamayan hayatlar kayıptır. Bu kayıp hayatlardan ise, bir şeyler beklemek tümden ayıptır. Kafiyeyi bozmak için olsa bile, bu kadınların neden

Hapishane avlusunda hürriyete dair bir çiçek biter. Ayak seslerini dinler çiçek. İnletir başları ezilmiş taşları, elleri kelepçeyle küçülmüş mahkumlarının büyümüş ayakları. Hapishane çeşmesiyle nemlenir yaprakları. Dinler mahkumların birbirlerine yazdığı bahar şarkılarını. Bu yüzden yaprakları solmaz hapishane çiçeklerinin.

Her ne kadar geçmişiniz geleceğinizin aynası olsa da; yazmanın cazibesine kapılıp havalara girmeyeceksiniz
Hayatın her evresinde olduğu gibi tevazu buranın da anahtarıdır

Nedense bir erkeğin diğeri ile evlenmesinin dikkati çeken yanı hep işin cinsel boyutu oluyor. Kimse aslında mıknatısın iki ucu gibi, iki ayrı cinsiyetin bir araya nasıl gelebildiğini, bu ilişkinin sapkınlık yönü dışında kadının rolünü üstlenmiş erkeğin neler hissedebildiğini sorgulamıyor.

Binlerce yılın tecrübesinden süzülerek vücut bulan evrensel hukuk, yine binlerce yılı kapsayarak süregelen tek Allahlı dinlerle de çelişmez.

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti davası milli bir davamızdır ve elbette Yavru Vatan’da yaşanan bütün özgürlük sorunları bizi de çok yakından ilgilendirir.

Görünen odur ki, yapılması düşünülen Yeni Anayasa eskiye göre yeni olabilir ve elbette daha demokratik de olabilecektir belki; ancak, kesinlikle SON ANAYASA mız olmayacaktır. Bu anayasanın, halklarımızın tüm sorunlarına çözüm vesilesi olacağına inanmıyorum.

Hayatta hiç değişiklik aradınız mı? Evlisiniz ama başka birini sevmeyi düşündünüz mü veya doktorsunuz hiç hastanıza gönül vermeyi hayal ettiniz mi? Ya da bir Kürt'sünüz ve de yoksulsunuz hiç Türk'ün tükürüyle yaranızın iyileşeceğinizi umdunuz mu?

Bizi, bizden alacak, irademizi yok sayacak olanlara; iradesizleşenlere, değerlerimizi hiçe sayanlara, iç huzurumuzu bozmak isteyenlere karşı var olmasını bilmeli; süreci, hiçbir detayını kaçırmadan izlemeli ve istisnasız her şeyi sorgulayarak özgürleşmeyi öğrenmeliyiz. Özgürleşmek, idealimiz ve yaşama inadımız olsun.

Özgürlük rüzgârları bir kere esmeye görsün. Esince önünde hiçbir diktatör, hiçbir güç ayakta duramıyor, kapalı kapılar ardında kurulan hiçbir sinsi plan tutmuyor... Zaman, Arap halklarının estirdiği özgürlük rüzgârı zamanıdır. Despotlar birer ikişir gidiyorlar; halkın hürriyet arzusunun önünde dikiş tutturamıyorlar. Gidiyorlar, gidecekler, gitmeliler...

Mahkûm arkadaşım ve koğuş arkadaşlarının bir umudu vardı. Kandilden gelen ve pişman olan teröristlerin tutuklanmaları halinde erken tahliye olacakları umuduydu. Basından gelen her yeni haber onların özgürlük hayallerine her gün bir şafağa az kaldı çentiklerini atmalarını sağlıyordu.
Ama nerdeee?..