"“Yazarlık, kafanızdaki kaosu düzenlemek değil; kaosu düzgün cümlelerle teşvik etmektir.” – Franz Kafka"
"“Yazarlık, kafanızdaki kaosu düzenlemek değil; kaosu düzgün cümlelerle teşvik etmektir.” – Franz Kafka"
Birazın üstünde çekingenim. Evet çekingenim. Pizzacıya telefon edip eve pizza bile söyleyemiyorum. En son bi kızla 3 ay önce konuştum, o da yanlışlıkla ayağına bastığım için özür dilemekten ibaretti. Anamın kucağında büyüdüysem ne olmuş, insanlarla iletişim kuramıyorsam ne olmuş, özgüvenim yoksa ne olmuş, biraz çekingenim diye yaşarken ölmem
E pes yani bana, koyunlara da isyan çıkarttırdım ya,olursa ancak bu kadar olur.. Ne yapacağım ben şimdi, nasıl sakinleştiririm ki ben bu koyunları, koyunların emniyet gücü var mıdır acaba, imdat istesem türünden kara kara düşünürken çalan bir alarm sesi yerimden hoplattı beni.
Uzun, dantelli ve kulotsuz olması, bacagı kavrayan silikonları ile jartiyere ihtiyaç duymaması hemen beni tavlamıştı. Aşık olmuştum o ince çoraplara .
Hayatı yeterince ciddiye almak; ancak bazan da "ti"ye almak gerekir. Hele hele insanın kendisini "ti"ye alması büyük bir erdemdir.
Yemek yemek hemen herkes için başlıbaşına bir zevk de, zevkle yenen yemek yapmak öyle herkesin harcı değil...
Teknoloji... Cep telefonları... Yaşamı kolaylaştıran bir dost mu... Yoksa insanları felaketler diyarına sürükleyen bir canavar mı?
Demek istediğim bunlar neden 40 tane? Yani ortalama olarak bu rakam neden esas alınıyor? Bu durumun bir efsanesi, bir çıkış noktası var mı? Ne bileyim, bunu 40 haramiler bulmuş mesela diye falan… o da olmazsa bulan adam 40 yaşındaymış gibisinden bi
Bu, onu son görüşümdü. Ya da en azından, ben öyle olmasını umuyordum. Aynı gece, apar-topar evi terk etmiş; birkaç gün otellerde idare ettikten sonra, küçük bir daire kiralamıştım. Sessiz, sakin, olaysız ve en önemlisi Ege’siz, yirmi iki mutlu yıl geçirdim. Bir sabah kapı zilinin çalmasıyla, her güzel şey
Herşey anneannemin ani ölümüyle başladı. Sapasağlam kadındı, laf aramızda dedeme rağmen, sonra bir gün aniden, ölüverdi. Hep dedem önce gider derken, gidiverdi anneannem. Bu olay yaklaşık sekiz sene öncesine denk düşer, yani dedemin hastalığının başlangıcına.
Ben o ani çömüşümün karşığılı olarak bira şişelerinin kaba etime karşı kaba saldırısının acısıyla kıvranırken, birden bire yan komşum herr Kohl’da terasa çıkıverdi, Kohl bana hayranlıkla! Bakarak “guten morgen herr Ocak” ben ise en bi
Ben derin bir nefes aldıktan sonra bu kargaşa sırasında takatım kalmadığı için bir ara gözlerim karardığı için dizlerimin üstüne çöktüm. Tıpkı filmlerde olduğu gibi tombulca amcanın biri
Fabl türü hayvanlar alemindeki olayları mizahi bir şekilde anlatan, ders verici bir öyküdür.
İyi o zaman seyret bu akşamdan itibaren ve en geç Pazartesi yazıyı gönder.
Ama Hüseyin abi benim bu akşam işim var. Valla hiç boş zamanım yok
Valla ben anlamam, ben o yazıyı Pazartesi sabahı isterim. Kızını öp benim yerime....
“zır, zır, zır”
-Patlama geldim.
-Uyandırma servisi, saat 6:30
-Yok. Bu dünyada bize uyumak yok. Ancak mezarda…
Ülke gerçeğinde bir öykü, ister tebessüm edin, isterseniz düşünün. En iyisi siz, hoş vakit geçirin.
Yahu anlamıyorum ki, kel, göbekli ve kıllı bi herifin şuh pozları mı devlet borçlarını azaltacak, olur mu böyle şey be?
