yok bir şey
akşamlara salınan yalnızlığın
kahpe vuruşlarından başka
mor bir şarkı çalıyor kapımı
tek duyulan
çığlıkları ağlayan martıların
güneş lanetlenmiş tam üzerimdeyken
artık yakmayacak beni eskisi gibi
tutamayacağım uçurtmaların kuyruğundan
kelebeklerin kanadına yazılmış aşk
karaya bulanmış baharın yaprakları
içim acıyor dikenlerden
şarabın kırmızı tadında yalnızlık
seyyah olmuş yürek
yangınlarda yolculuk adım adım
bir damla kan
bin umut daha söndü
yarın bugüne sığınmış
artık bitmiyor gün
hayat yerinde sayıyor
bırak
beni bana bırak
ve git artık
bugün kendimle sevişeceğim
