Herşeyin yalancı olduğu bu dünyada
Yalnız senin bakışlarını
Gerçek sanmıştım
Yanılmışım..
Son öyküm değilmişsin
Ne de son durağım
Anlaşılan tıpta çaresi yok bu hastalığın
Düşe kalka geldiğimiz o yolu
Ayrı ayrı döneceğiz…
Gün batımından utanan gözlerin
Ölü bedenlerden de garip şimdi
Oysa en güzel yerindi gözlerin
En büyük yatırımın
Benden başkalarını görüyorlar
İşte bu yüzden sevmiyorum onları
Herkesin imkansızlaştığı bu dünyada
Yalnız senin yüreğine girebilirim sanmıştım
Yanılmışım…
Kaçınılmaz ve geri dönüşü olmayan
Yakıcı bir acı bırakıp
Herşeyin gözüme en güzel gözüktüğü
Bir Pazar günü oldu gidişin
Senden sonra neler yaptım?
Günleri saydım
Dönmeni bekledim
Ağladım
Uyuyamadım
Tarihime işlediğim seni öldürebilmek için
İlaçlar kullandım
Belki hepsi eskimiş bir düşünce
Belki sıradan bir yas tutuştu
Belki de;
Yokluğunun yarattığı direnme yanılgısı!
Aynalarda da olsa
Ayakta olduğunu ıspatlamaya çalışan
Genç kızın hala içimde varolmasıydı belki de…
