kıran kırana bir savaşın içinde
tutsak mahkumlardan başka nedir ki
yaşama tutunmak
ne aşk hüküm sürüyor
ne dostluktan eser var
yıllanmış küllerin arasında
iğreti bir elbise dikilmiş üzerimize
çıkarıp atmak ne mümkün
tanrı kuşanmış kılıcını kesiyor önüne geleni
sonra suçlanıyor Azrail
kan dökülen gözyaşları hırçın denizlercesine vuruyor kıyılara
yürek yaralı
lanetlerin uçuştuğu gökyüzünde sıkılgan kanat çırpınışları
özgürlük ölüme eş değer
ölüm
hiçlik
boşuna takmışım o zaman bunca zamandır özgürlüğü
yarın olur mu
hiçliğimde giderken
yanımda ölüm meleği
bir kez daha kazandı
tanrı
…
