Oğlumuz, kızımız yemeği beğenmez az burun kıvırır, hemen basarız cümleyi suratlarına Eşek hoşaftan ne anlar. Oysa ki ortada hoşaf da yoktur haniyse, sofrada ya pilav vardır, ya patlıcan yemeği veya kabak dolması benzeri bir yemek... Bebeler biraz cinstir o küçük yaşlarda, önlerine gelen her yemeği beğenmezler, burun kıvırırlar...

Bazen halı saha maçı yaparken baldırlarıma kramp girdiği filan oluyor. Haliyle insanı hoplatıyor bir müddet. Sonra ovalıyorsunuz geçiyor. Kış geldi kapıya dayandı, yavaş yavaş içlikleri çıkartıp bacağımıza takmak lazım. Delikanlılıkta böyle bir şey bilmezdik de yaş ilerleyince hele de Ankara'nın ayazında vallahi de üşüyor insan yahu!

Cebimde bir lira varken az konuşurum, yüz lira varken biraz daha fazla konuşurum. Bin lira varken peh peh peh önümde kimseler duramaz. Hatta bu durum kredi kartı limitlerine göre bile değişir. On bin lira limitli bir kredi kartım varsa başka, yirmi bin limitli bir kredi kartım varsa başka

Bazen marketlerde ayrı ayrı takılırlar, çoğu zaman bir araya gelemezlerdi, karşıdan birbirlerine el sallarlardı. Ancak bir hayırsever onların ikisini birden yanına alırsa ki çoğu zamanda bu cumartesi ve pazar günleri gerçekleşirdi, ikisi de o günleri yani cumartesi ve pazarları iple çekerlerdi. Tatil günleri kavuşma günleriydi, birbirleri ile kaynaşma,

Her zaman pantolonumun sağ cebinde / beş on lira olur /

Bu toprağın çocuklardır onlar / elleri kirli yüzleri kirli /

''Ortadoğunun bütün mazlum ve gözü yaşlı çocuklarına.'' / Korkun çocukların gözyaşlarından

Neden ağlar bu timsahlar onu da iyi bir araştırmak lazım... Kafamda bir dolu sorular, bitmeyen sorgulamalar... Dur bakalım bulacağız neden ağladıklarını... Sakın sevdiklerini başka bir tanıdık ya da yabancı timsaha kaptırmış olmasınlar...

Oysa ki ajanlık ve istihbarat böyle bir şey değil kesinlikle... Belki o 1900' lü yılların başında da böyle bir şey değildi, ama böyle bir imaj yaratıldı malum çevreler tarafından. İstihbarat yirminci yüzyıl ve yirmi birinci yüzyılda artık bir bilim haline gelmiştir. Devletler birbirlerini uzaydan uydular aracılığı ile dinliyorlar.

Nasıl bir anlayış, nasıl bir duyarsızlıktır bu, hem de edebiyat dünyasında yapılan bir duyarsızlık... Şairler ve yazarlar, savaştan, zulümden, soykırımdan yana asla olamazlar, olmamalılar... Edebiyat, edepli insanlar tarafından yapıldığı zaman daha da bir anlam kazanır, bunu akıldan çıkartmamalı...

Ağızlara sakız olmuştur hep / kime sorsan / olur olmaz

Biz horona tutuştuk mu / yanar kavrulur yaylalar / dağlar

Bu işin püf noktası şudur aslında, bunu da ben kendim engin tecrübelerimle buldum. Hanım gördünüz mü hangi yaşta tahmin ediyorsanız on aşağısını söyleyeceksiniz, onu söyleyin gerisini merak etmeyin. Onu duyunca hanımların ağzı kayık gibi olur, ağzı açık ayran delisi gibi ağızları yayılır...

Bırakma babanın elini çocuk / ne küçükken ne de büyüyünce /

Bunu görünce o çok satan gazetelerin birinde aman Allahım dedim ne de güzel bir uygulama bu, insanları intihardan vazgeçirmek için güzel bir telefon numarası. İntihar yaz 77767574 e gönder hemen size dönelim.Köprüden mi atlayacaksın, köprü mü çok yüksek? Hemen ara 77767574 numaralı telefonu sana köprüden atlamanın, ne köprüye

Burada insanlara kefen biçilmez. / Senin ellerini kanatırken, / Rüzgar

''Hayatları azgın dalgalar arasında yitip gidenlere'' / Mülteci deseler de adımıza

Kim koyuyor arkadaş bu muz kabuklarını kaldırımlara... Hadi ben görmesem de bassam düşsem, bir yerim kırılsa, kim verecek bunun hesabını? Ya birader yedin muzu, Çikita ya da Anamur Muzu her neyse, şunu çöp bidonuna atsana arkadaşım...

Sekseniki yılının sonbahar ve kışı / Dört arkadaş dört güzel coşku dolu yürek

Sigarayı bırakalı uzun yıllar oldu. Ben diyeyim on sene, siz deyin onbeş sene, yok, yok demeyin onyedi sene olmuş dile kolay... Tabi ki kimselere tavsiye etmiyorum, hele de gençlere... Çocuklarım içmiyor çok şükür bu da benim büyük tesellim aslında... Ne mutlu bana...