Kişilerin zihinleri içinde köleci memlerle, geçmiş kolektif dönemin arkaik belirmelerinde oluşan BİR ART ALAN IŞIMALARI DA VARDI. Art alan ışımasını ortaya koyan arkaik firariler zaman zaman kişilerin zihni içindeki köleci memelerle çatışacaktı. Çatışmalar zihin içinde, zihin çağrışımlarına dönüşüyordu.

El, içinde çıktığı kolektif sistemin hafızasını da taşıyordu. Eski hafızayla köleci hafıza eşleşmesi zıddına göre çağrışımlar olup El zihninin ışık çakmalarıydı. Bunun gibi köleci hayatın içindeki kimi kişi zihnin de kolektif geçmişin arkaik fon kalıntıları vardı. Baskıcı El mana anlayışı karşısında firari arka fon ışımaları kimi kişi zihninde

El mantığı kolektif başlayış yerine, hiçbir çalışma ve gayret göstermeden mülkü olan bir mülk sahibini irade sayıp mülkten pay dağıtmasıyla köleci ilişkileri başlatıyordu. Yani vicdan mülk sahibinin mülküne ortaklar tanımamayı baz alıp, baz aldığı anlayışa göre sızlayacaktı.

Bu köleci vicdani muhasebe yeni bir düşünce ve eylem, alanı açacaktı. Bu yeni söylemli eylem alanına göre vicdanınız sağ elin verdiğini, sol el görmesin diyecekti. Ama güzel söz değil mi? Bu güzellikle siz farkına varmadan kolektif referansa göre yanlış olanı meşrulaşıyordunuz. Emeği gasp edilen düşkünlerin sadaka alma işi

Vicdan içinde hem kolektif öznenin buluncu, hem kişisi öznenin buluncu (bilinci) vardı. Kolektif vicdanda kolektif bir değer yargısı vardı. İttifakı bir alan içindeki her bir grubun emek gücüne karşılık (sektör gücüne karşılık); diğer her bir grubun, farklı sektör el alanda farklı bir emek gücü vardır.

Vicdan içinde hem kolektif öznenin buluncu, hem kişisi öznenin buluncu (bilinci) vardı. Kolektif vicdanda kolektif bir değer yargısı vardı. İttifakı bir alan içindeki her bir grubun emek gücüne karşılık (sektör gücüne karşılık); diğer her bir grubun, farklı sektör el alanda farklı bir emek gücü vardır.

İnsanlığın buluncu içinde derinden derine kendisini duyurtup, arada sırada her münasebetsiz durumda (!) su yüzüne çıkan kolektif bulunç ile köleci buluncun çatışması vardı. Kolektif bulunç köleci acıma ve merhamet buluncu içinde akışla kendisini yeryüzüne vakfeden bir insanlık buluncu olmuştu.

Kişilerdeki kolektif vicdan, kolektif bir değer yargısıydı. Tekil dönem içindeki gruba bağlılık içinde bir vicdan çıkar mıydı? Pek sayılmaz. Yine bir gruba bağlılık çıkardı. Totem dönemdeki kolektif işleyişe bağlı totem kardeş bilinci içindeki özlen oluşan vicdan bile, grubu dışına değil grubu içine dönük değer yargısı olan bir vicdandı.

Ama kolektif üretim yapmanın karşılığı olması gereken kolektif olucu gerçekler, El 'in takdiri olan bir rıza anlayışı içinde kavranıyordu. Kolektif olguca gerçekler El anlayışı içinde takdir edilen ve giderek boğaz tokluğu ücret olan bir söylemdi. Kolektif olguya göre olması gereken paylaşan söylemleri, ücretle anlıyorduk.

Bu nedenler kişilerdeki silinti kazıntıların izleği olan geri gönderili kolektif çağrışımlar, köleci sistemin hunharlığı karşısında kişilerin kolektif dayanışmalı kolektif vicdanıydı.

Yani ilk kuraların çekildiği sırada çekiliş bir kereliğine ve sizin hiç bir emek harcanması yapmadığınız durumla size verilenlerdi! Köleci toplum da olsanız sistemin çevrimi için kolektif birikim mutlaka yapılıyordu.
Ordu besliyorum, maaş veriyorum, istihdam alanı açıyorum vs. adı altında bir vergi almak yerine, tam 486 tane

Kolektif alana bağlılık şimdi, alçak gönüllülükle El 'e bağlılığa ve El 'e teslim olmaya dönüşmüştü! Bu dönüşme "Verdiğim rızkı anmazlar mı?" diyen minnettarlığa, şükreder oluşçu atıflarla kişilere üzerinde bilinmezliğin algısına dönüşmüştü.

Köleci paylaşım hareketi zorunlu olarak kolektif üretim hareketi üzerine kuruluydu. Üretim hareketi yoksa ne köle vardı, ne köleci vardı. Ne enflasyon var ne faiz vardı. Bunlar üretim nedeni değil aksine üretimi hortumlamanın aparatlarıdırlar.

İmanın ilk bildirgesi içinde kölelerin mülk sahibi efendilerine karşı kutsayıcı bir anlayış çerçevesindeki eylemleriyle efendilerine sadık olmaları şarttı. Köleler efendilerine teslim olacaktı. Hem de köle imanı gereği bir köle "teslim olanların ilkiyim" diye övünecekti.

Kolektif alan, kendisini özelleştiren iştaha göre bir kezlik dağıtılıyordu. Hikâyeye göre ilk dağıtım sürecinde kolektif güç kimi kişilere verilmişti. Her şey dört dörtlük değildi. Bu eylem alanına göre yaşandıkça aksamaların düşünce, eylem, söylem davranışları ortaya konup geliştirilecekti.

Ya neyi rızk olarak veriyordu El? Kolektif üretim hareketi içindeki kolektif gücün birikimlerine göz koyan El, kendisini kolektif gücün mülk sahibi olarak ilan etmesiyle; bu sanal mülkünü rızk diye veriyordu.
Yani El ortaklığın kapasite sahipliği içindeki öküzü, tarlayı, bağı, bahçeyi, avadanlıkları, bilgiyi, rızk diye, nimet diye,

Bu eylem alanı içinde ilk kavga; İlk kez ilah kardeşler arasındaki kavgaydı. Yeni açılan bu tür eylem, söylem ve düşünce alanı içindeki çatışmalar kolektife karşı kolektifin malını paylaşma yüzünden çıkan mal kavgasıydılar.
El alanlı sahada Ha El, Ha İlah deme düşüncesinin gerisinde eğer mülk sahibi El

Aslında El İlah söylemi akıl oyunlarıydı. El-İlah sentezli akıl oyununun yani gizleneni ortaya vuracak olmanın zihinlerde ufak rötuşlarını yapan tartışmalardı.
Rötuşlu tartışmalar içinde El ile ilah arasındaki anlam geçişmesi yapılıp rötuşlu uzlaşmalar bitince; ortam yine ilah söylemli düzenlemelere dönecekti. Oysa rötuşlardan yepyeni bir resim ortaya çıkacak,

Zaten kişilerdeki yalnızlık duygusu gibi açlık gibi savunma gibi vs. gibi eşzamanlı süreçler kendi kendini başlatan, savunmaya karşı beslenme gibi birbirine karşılık sekans hareketleri nedenle kolektif inşa vardı.

Kulluk düzeni, kolektifi varlığın şanslı seçilmiş, soylu kişilere aktarılmasıydı. Başka şey beklenemezdi. Zaten kolektif kapasiteyi yitirdikten sonra hayal olan bunca olup bitenler karşısında hala rızkı beklemekti.