"Yazdıklarımın okunması için, önce okunması gerekenlerin yazılması gerekir. Ne ironi!" - Umberto Eco"
"Yazdıklarımın okunması için, önce okunması gerekenlerin yazılması gerekir. Ne ironi!" - Umberto Eco"
...Onlar da aşk gibi günahsızlardı; lakin bir suretin vardı ki hepsine sıçradı... İbrahim oldu ahlak, mahrem bir cazibeye gözlerini bağlayıp, kırdı putlarını... Aşkın, İbrahim'e gebe olduğu zamanlardı...
Bu ayrılık yakışmadı bize sevgili / Söylenmemiş bir şarkı varken dudağımda
Susmalarımda saklıdır adın, / "Gel!" desem duymazsın... / Ben de
İki şehir değildi uzaklığımız, / Uzaklığımız "biz"dik sevgili. / Aynı
Seni,kime anlatmalı sevgili? / İsmini söylemeye susuz kaldım da /
Bu gece çalmayacağım kalbinizi, / Misafiriniz var görünüşe göre. /
Seni sevmek,imkansızlığa teslim etmekti düşleri / Gece boyu bir kapı gıcırtısında aramaktı.
"AşK her yerde: karşıdaki küçük kız çocuğunun masumiyetinde, yetmişindeki teyzenin hayır duasında, radyodan yükselen şarkının her notasında, gümüş kutusunu elinden bırakamayan herkeste AşK... AşK, hiç gitmedi ki...
Aşkın ayak basmadığı bir şehir / Kucağında teslim etti seni o eylül
Şimdi sana büyüttüğüm çocuklar yuvarlanıyor o ilk konuştuğumuz kamelyadan... Uzatıyorum, tutmuyorlar elimi... İçlerinden biri gözümün içine baka baka boşluğa bırakıyor bedenini, intihar kokan akşamlarda bir düş daha yitiriliyor sana dair... Ve sen dönene kadar sürecek bu intiharlar... Her akşam minik bir ceset uzanacak gözlerimde...
\] / Senden tek bir gece istiyorum / Kimse bilmesin bana
Gece, zalimce kollarına alıyor beni, / Ben sensizliğin izdüşümündeyim. /
\] / Tek soru sormuyorum gidişine dair. / Söylenecek söz kalmadı
\] \] / Bir kadın, bir erkek... / Kadın alabildiğine zahiri,
Bu kaçıncı oyun bilmiyorum / Tanrı' yla oynadığımız. / O,
Seni kimse anlamadı Sappho, / Cennetten kovulduğun sanılırdı. / Sen, ağzında ekşi
Onca yaşanmışlığın,aldanışların / Ardından buldum seni. / İçimdeki ateşi küllerle
Aşka 5 kalaydı bana geldiğinde... Koyu kestane rengi saçların ve kahverengi gözlerindeki şaşkın bakışlarınla; ne sen kimin kapısını çaldığından haberdardın, ne de ben kimin geldiğinden...
Kalabalık bir eylül akşamıydı son gidişin… / Ben terkedilmişliğimin farkında olmadan,
Söyleyecek söz kalmadığında,yazmak kaçınılmaz oluyor.
Geçmiş
Dile getiremediğim yaşantıları satırlara dökmeye çalışıyorum sadece.Umarım beğenirsiniz
Murathan Mungan'ın kalemine hayranım
her yazarın kendine has bir üslubu olduğunu düşünüyorum,bu elmayla armudu mukayese etmek gibi bir şey bence...
M. Kemal Sayar
