“Of kadınlar, her yerde aynılar! Dünya’da da aynı, Cennet’te de aynı, Cehennem’de de aynı. Her yerde şikayet edecek bir şey buluyorlar. Cehennem sıcak, Cennet sıkıcı, dünya başlı başına sorunlar gezegeni."

Balıkçıların küfürleri arasında Galata Köprüsünden atlayış. Tamamen karanlık sandığım içimdeki kuyunun dibine varış. Şaşkınlık. Geri dönüş.

İzinsiz ve isimsiz alınarak forumlara konulan yazılarım hakkında duyuru...

Böyle Bir Olay Daha Önce Görülmedi!!
N.K(60) Eski eşini ve bir araba satıcısını bir kutu Viagra içirerek hunharca katletmekten aranıyor! N.K aramızda geziniyor olabilir! Hatta otobüslerde ona yer veriyor bile olabiliriz!

Defterinden kopardığı sayfaya satırlardan taşan, kurşun kaleminden sevgiyle akan, kilometrelerce uzaktan sıcak tebessümünü nasıl yazıldığını bile bilmediği ismimin üstüne koyan kardeşim bana mektup gönderdi de oturup ağladım... Ya siz?

Örümcek olma konusunda ciddiyim. İlginç bir deneyim olabilir. Sakarlara tavsiye edilmiyorsa benim için zorlayıcı olurdu. Sekiz bacağım bir pabuca girerdi sanırım. Bilmiyorum hiç örümcek olmadım.

Ucu kemirilen hayellerden arta kalan son umut kırıntıları...

toparlanmalı

bilimsel bir teorem ve net bir açıklama

İçsel savaşında kişiliklerine yenilip duran biri belki bir deli. Ne demek istiyorum? Herkes içindeki sesle tartışabilir bu hepimizin deli olduğunu mu gösteriyor? Yapma gayet iyi biliyosun, deliliğin övünülecek bir yanı var...

Aynı tarz ilişikiler içinde kayboluyoruz da farklı sanıyoruz kendimizi. Aslında benziyoruz öyle değil mi? Herkes bazen bizim kadar geçimsiz bizim kadar kıskanç bizim kadar farklı değil mi?

Cevapsız kalıyor tüm aramalarım. Beni geçmişine gömüp gittin. Son nefesini verirken gözlerinin önünden geçecek film şeridinden bir kare olmama bile şans vermez belki bilinçaltın. Çirkin görünüşlü fotoğraf albümlerinde sararacak suratım.

Uzun gölgelerin ucundan düşüyorum terk edilmiş caddelerin karanlıklarına.Ateşin çevresinde toplanmış dilencilerin yanından geçiyorum.Benden daha zenginler diye düşünüp örtüsünü açıyorum yalnızlığımın. Ağlamaklı bir yüz görüyorum da inanmıyorum ben olduğuma.
Acı bu kadar belli eder miymiş kendini her suratta?

Geceden kalma karanlık bulutlar çullanıyor sırtıma buram buram canım acıyor uyuşuyor bacaklarım cimri ellerim bırakmak istemiyor tuttuğu resmi siyah beyaz kenarları yanmış ...

Her nefeste kaburgalarım kalbimi sıkıştırıp eziyor. Gerçekten unutmuş olabilir misin beni? Yoksa bilerek mi hatırlamıyorsun?

Kim sessizliği yığıp gitti üzerime?
Beni paçavralaşmış düşlerimden uyandırıyor, tüm ağırlığıyla bastırıyor bedenime bu küflü hava olanca kimsesizliğiyle. Sen utangaç bakışlarını gizli ihtiraslarını saklamak için takınırken gözlerine, soluyor tüm renkleri doğanın

İçimden de söylesem, / haykırsam da tüm gücümle, / Kesinlikle

Aşk uğruna neler yapılmaz ki.. Ölüm? neden olmasın..

Bugünün rengi siyah; bu duruma ayak uyduran kara bulutların başımızda toplanmasından da anlaşılacağı gibi. Karanlığın lordları ve leydileri karşımda portreleri yapılmaktaymış gibi poz verirken, gözüm karanfillerin kırmızısına takılıyor. Hayatta bu kadar çok renk varken, bizim fakirliğimize bak diye geçiriyorum aklımdan.

Bir kuzgun var, bahçemdeki yaşlı ağaçta tünüyor her gece. Annemin alınganlığını, babamın öfkesini taşıyor.