Bazen yaşanılan kayıplar, insan hayatından parçalar alır götürür. Bu parçaların bıraktığı boşluk öyle acı verir ki bu boşluğun verdiği acıyla dizlerininizin üzerine yıkılırsınız. Yıkıldığınız an içinizde ki güçle yeniden ayağa kalmanız gerektiğini bildiğinizden bir müddet dizlerinizin üzerinde kalsanız bile yeniden ayağa kalkarsınız. Sebebler bulursunuz kalkmak için ya da
Ay boğarken karanlığı pençeleriyle / derinden bir ah yankılanıyordu göklerde /
Didar bir aşkın son demlerindeyim / vakit kızıla dönerken şaha kalkan duygular
''Sana güveniyorum ama diğer insanlara güvenmiyorum'' cümlesi sıkça duyduğumuz bir kelimedir. Diğer insanlar toplum içinde yaşadığımız bazen bizi hüzünlendiren, bazen ise sevindiren kişilerdir. Toplum içinde yaşadığımız müddetçe,her türlü insanla karşılaşmak kaçınılmazdır. İnsanların tümünü güvenilmez olarak algılarsak ve onlara bu güvensizliğimizle yaklaşırsak karşı tarafın bilinçsizce yaptığı;o an öyle gerektirdiği
Muhtıra yazılmış yüreklere / sevgiden gelen satırlar eşliğinde / demiş
Yalnızlıklara dökülen satırların geçmişi ile anıların kapıların da dolaşır hüzün ve bir gece ansızın dökülür tüm sayfalar, odanın karanlık köşesinde ki kısık ateşiyle yanan gece lambasının altında ki hüzün masasına.
Şimdi hep birlikte düşünelim Allah (cc) insana kendi ruhundan üfleyerek insanı yaratmışsa, bu demek oluyor ki; insan Allah (cc) nin bir parçasını taşıyan kutsal bir varlık olduğundan meleklerden üstün olarak yaratılmıştır.
Yaşadığımız hayat içinde bazı zamanlar da kendimizi kaybolmuş, hangi yöne gideceğimizi bilemediğimiz anlar olmuştur. İşlte bu anlarda beynimizde bir bölünme yaşanmaktadır, zeka ve akıl bölünmesi. ZEKA bilinmeyeni ve özgürlüğü isterken, AKIL bildiği yerde kalmayı ve elde ettiği deneyim ve tecrübeleri kullanmak ister.
Yürek sıkışır,ezilir,nefes alamaz.Gitmek uzaklaşmak herşeyden kaçmak ister zeka ama akıl kalmak ister. Zeka akıldan ayrılır, nefsin peşine düşer bilinmeyeni merak eder, içinde bulunduğu koşuldan daha iyi olacağını düşündüğü yeri arzular.
Cesaret nedir cesaret korkularımızın gölgesinde kalmış her anfırsat bulupta dışarıya çıkmak için mücadele eden bir zavallı mıdır?
Dünya ya bakın bir dünya değişiyor küresel ısınma gibi toplumumuzu tehdit eden bir unsur, şu an başımızda. İnsanlar değişiyor, bakın şöyle bir gazatelere ve televizyonlara şiddet, kin, öfke insanlarımıza neler oluyor?
Bir şarkısın dilimde, söylerim hece hece / Hasretsin bu yürekte, anarım gündüz gece
Sıradanlıklar içinde yaşanılan bir hayatta sanki kurulmuş programlanmış bir robot gibi yaşarken, hayat etrafımızdan geçip gidiyorken ve biz bunu ıskalarken, neden bir saniye bir dakika durup kendimize bakmıyoruz, etrafımıza bakmıyoruz.
Bir çiçektir ömür kelebek kanadında / Hayat boş tüm dünya senin olsada
İkbali demde vurmuşken o gün / Abı hayatı sende bulmuşken dün
Her nefes alışımda seni içime çekiyorum, / Yokluğun içimde derin sızı oluyor aniden,
Dağlar yol verirmi, koşup geleyim, / Boynuna atlayıp, hasret sileyim, /
Kulağa ne kadar hoş gelen sözler değilmi? Sevgi ve onu yaratan. Dünyadaki varolma nedenimiz temeli de bu işde SEVGİ.
